De Russische dwerghamster kan zeer goed horen. Zij hebben twee opvallende oren die aan de zijkant van de kop zitten. Wij als mensen kunnen geluiden tussen
de 16 Hertz en de 20.000 Hertz horen. Daarboven, het ultrasoon gedeelte, horen wij niet, maar hamsters wel! Hamsters kunnen geluiden tussen 80 Hertz
en ongeveer 45.000 Hertz horen. Zij "praten" onderling met geluiden tussen de 32 en de 38 Kilohertz. Dit zijn geluiden die wij niet horen.
De vorm van het oor van de Russische dwerghamster is anders dan die van de Campbelli en de Roborovski dwerghamster. Er zit namelijk een vouw in het oortje zodat ze het oortje kunnen dichtvouwen. De Russische dwerghamster zet het oortje omhoog wannneer hij geluiden goed wil horen. Dit is het geval wanneer zij nieuwsgierig zijn en op twee pootjes gaan staan. De oortjes staan dan rechtop. In rustvorm sluiten de oortjes, maar zijn nog wel deels open. Dit komt omdat in barre weersomstandigheden in de natuur flink koud kan zijn en het ooringang wordt zo beschermt tegen koude lucht. De oren zijn geheel behaard. Aan de voorkant van het oor zitten haren zodat ze wat bedekt zijn. Maar zij hebben aan de binnenkant een huidplooi waarmee ze het ooringang kunnen verkleinen (zie 2e foto rechts).
Het binnenkant van het oor bestaat eerst uit het gehoorgang. Aan het uiteinde van het gehoorgang zit het trommelvlies. Het trommelvlies is een membraam in het oor waarmee luchttrillingen, veroorzaakt door geluid, opgevangen worden en doorgegeven worden aan de gehoorbeentjes.
De gehoorbeentjes liggen
in de trommelholte. Het gaat om drie gehoorbeentjes: hamer, aambeeld en stijgbeugel. Achter de trommelholte ligt het evenwichtsorgaan en het slakkenhuis.
Samen vormen zij het labyrint. Daar tussen ligt de buis van Eustachius.
Het oor kan je opdelen in drie delen: het buitenoor, het middenoor en het binnenoor. Het buitenoor is het oorschelp zelf en het gehoorgang. Het middenoor zijn de gehoorbeentjes en de buis van Eustachius. En het binnenoor het evenwichtsorgaan, slakkenhuis en het gehoorzenuw. De functie van het buitenoor is het opvangen van geluiden en van het middenoor is dat de versterking van het geluid. Het binnenoor zorgt uiteindelijk voor dat geluiden omgezet worden in signalen dat naar de hersenen gestuurd worden.
In het middenoor bevinden zich spiertjes die de gehoorbeentjes ten opzichte van elkaar iets kunnen verschuiven. Hiermee zorgt de rat ervoor dat zachte geluiden harder worden en hard geluid zachter wordt. De buis van Eustachius zorgt ervoor dat de luchtdruk aan weerskanten van het trommelvlies gelijk zijn.
Het slakkenhuis dat zich in het binnenoor bevindt,
is gevuld met twee vloeistoffen in gescheiden compartimenten (endolymfe of lympha interna en perilymfe).
Deze vloeistoffen worden door geluidstrillingen in beweging gebracht via de "voetplaat" van de stijgbeugel. De stijgbeugel vormt de deksel van het slakkenhuis.
De trillingen lopen door het slakkenhuis heen en weer terug, en komen weer uit in het ronde venster. In het slakkenhuis zit de basilaire membraan,
waarop duizenden haarcellen zitten. De basilaire membraan is aan het uiteinde breder dan aan de basis bij het slakkenhuis. Daardoor heeft de membraan
een stijfheid die varieert met de lengte: Dit heeft tot gevolg dat de haarcellen op verschillende posities op het membraan reageren op verschillende
frequenties: de hoogste frequenties worden vlak bij het slakkenhuis geregistreerd (basis cochleae) en de lagere tonen verderop (apex cochleae).
Deze haartjes zijn op hun beurt weer verbonden met de gehoorzenuw die het signaal transporteert naar het gehoorcentrum in de hersenen. In de
hersenen leiden de door de gehoorzenuwen doorgegeven actiepotentialen tot de daadwerkelijke geluidsperceptie, oftewel het luisteren. Dit vindt
plaats in het gehoorscentrum van de hersenen: de auditieve cortex.
Het evenwicht wordt geregeld door informatie die door verschillende lichaamsdelen aan de hersenen doorgegeven worden. De ogen, de staart en de sensoren in de gewrichten en spieren zorgen voor een gedeelte van deze informatie. Ze worden daarbij aangevuld door informatie uit het evenwichtsorgaan. Het evenwichtsorgaan vormt samen met het slakkenhuis het labyrint. Het evenwichtsorgaan bestaat uit de halfcirkelvormige kanalen. Deze drie kanalen liggen in een rechte hoek tot elkaar en ze zijn gevuld met een vloeistof. Aan het uiteinde van elk kanaal bevind zich een uitstulping. De haartjes in deze uitstulpingen nemen bewegingen van de vloeistof waar en sturen vervolgens signalen over de bewegingen en positie van de kop naar de hersenen.
De oren van de Russische dwerghamster zit niet voor niets aan de zijkant. Hierdoor komen geluiden niet gelijktijdig in de beide oren
aan. Door deze minuscule verschillen zijn ze in staat om van de gehoorde geluiden te lokaliseren welk richting ze vandaan komen.
Hamsters gebruiken hun oren in combinatie met andere zintuigen zoals de snorharen en de ogen. Ze voelen met de snorharen waaruit de ondergrond bestaat, maar ze kunnen dit aan de verschillende geluiden ook horen. Hamsters communiceren met elkaar via hele hoge geluiden. Deze geluiden horen wij als mens niet. Hamsters communiceren in het ultrasoon gedeelte tussen de 32.000 en 38.000 Hertz.
In de hiernaast weergegeven grafiek zie je een onderzoek naar vier hamsters (a tm/m d) en welke frequency geluiden zij horen.
Bronnen:
- http://nl.wikipedia.org/wiki/Oor
- http://nl.wikipedia.org/wiki/Evenwichtsorgaan
- laboratoryofcomparativehearing.com, audiograms of 5 rodents
De oren
De vorm van het oor van de Russische dwerghamster is anders dan die van de Campbelli en de Roborovski dwerghamster. Er zit namelijk een vouw in het oortje zodat ze het oortje kunnen dichtvouwen. De Russische dwerghamster zet het oortje omhoog wannneer hij geluiden goed wil horen. Dit is het geval wanneer zij nieuwsgierig zijn en op twee pootjes gaan staan. De oortjes staan dan rechtop. In rustvorm sluiten de oortjes, maar zijn nog wel deels open. Dit komt omdat in barre weersomstandigheden in de natuur flink koud kan zijn en het ooringang wordt zo beschermt tegen koude lucht. De oren zijn geheel behaard. Aan de voorkant van het oor zitten haren zodat ze wat bedekt zijn. Maar zij hebben aan de binnenkant een huidplooi waarmee ze het ooringang kunnen verkleinen (zie 2e foto rechts).
Binnenkant van het oor
Het binnenkant van het oor bestaat eerst uit het gehoorgang. Aan het uiteinde van het gehoorgang zit het trommelvlies. Het trommelvlies is een membraam in het oor waarmee luchttrillingen, veroorzaakt door geluid, opgevangen worden en doorgegeven worden aan de gehoorbeentjes.
De gehoorbeentjes liggen
in de trommelholte. Het gaat om drie gehoorbeentjes: hamer, aambeeld en stijgbeugel. Achter de trommelholte ligt het evenwichtsorgaan en het slakkenhuis.
Samen vormen zij het labyrint. Daar tussen ligt de buis van Eustachius.
Het oor kan je opdelen in drie delen: het buitenoor, het middenoor en het binnenoor. Het buitenoor is het oorschelp zelf en het gehoorgang. Het middenoor zijn de gehoorbeentjes en de buis van Eustachius. En het binnenoor het evenwichtsorgaan, slakkenhuis en het gehoorzenuw. De functie van het buitenoor is het opvangen van geluiden en van het middenoor is dat de versterking van het geluid. Het binnenoor zorgt uiteindelijk voor dat geluiden omgezet worden in signalen dat naar de hersenen gestuurd worden.
In het middenoor bevinden zich spiertjes die de gehoorbeentjes ten opzichte van elkaar iets kunnen verschuiven. Hiermee zorgt de rat ervoor dat zachte geluiden harder worden en hard geluid zachter wordt. De buis van Eustachius zorgt ervoor dat de luchtdruk aan weerskanten van het trommelvlies gelijk zijn.
Het slakkenhuis dat zich in het binnenoor bevindt,
is gevuld met twee vloeistoffen in gescheiden compartimenten (endolymfe of lympha interna en perilymfe).
Deze vloeistoffen worden door geluidstrillingen in beweging gebracht via de "voetplaat" van de stijgbeugel. De stijgbeugel vormt de deksel van het slakkenhuis.
De trillingen lopen door het slakkenhuis heen en weer terug, en komen weer uit in het ronde venster. In het slakkenhuis zit de basilaire membraan,
waarop duizenden haarcellen zitten. De basilaire membraan is aan het uiteinde breder dan aan de basis bij het slakkenhuis. Daardoor heeft de membraan
een stijfheid die varieert met de lengte: Dit heeft tot gevolg dat de haarcellen op verschillende posities op het membraan reageren op verschillende
frequenties: de hoogste frequenties worden vlak bij het slakkenhuis geregistreerd (basis cochleae) en de lagere tonen verderop (apex cochleae).
Deze haartjes zijn op hun beurt weer verbonden met de gehoorzenuw die het signaal transporteert naar het gehoorcentrum in de hersenen. In de
hersenen leiden de door de gehoorzenuwen doorgegeven actiepotentialen tot de daadwerkelijke geluidsperceptie, oftewel het luisteren. Dit vindt
plaats in het gehoorscentrum van de hersenen: de auditieve cortex.
Het evenwichtsorgaan
Het evenwicht wordt geregeld door informatie die door verschillende lichaamsdelen aan de hersenen doorgegeven worden. De ogen, de staart en de sensoren in de gewrichten en spieren zorgen voor een gedeelte van deze informatie. Ze worden daarbij aangevuld door informatie uit het evenwichtsorgaan. Het evenwichtsorgaan vormt samen met het slakkenhuis het labyrint. Het evenwichtsorgaan bestaat uit de halfcirkelvormige kanalen. Deze drie kanalen liggen in een rechte hoek tot elkaar en ze zijn gevuld met een vloeistof. Aan het uiteinde van elk kanaal bevind zich een uitstulping. De haartjes in deze uitstulpingen nemen bewegingen van de vloeistof waar en sturen vervolgens signalen over de bewegingen en positie van de kop naar de hersenen.
Het gebruik maken van de oren
De oren van de Russische dwerghamster zit niet voor niets aan de zijkant. Hierdoor komen geluiden niet gelijktijdig in de beide oren
aan. Door deze minuscule verschillen zijn ze in staat om van de gehoorde geluiden te lokaliseren welk richting ze vandaan komen.
Hamsters gebruiken hun oren in combinatie met andere zintuigen zoals de snorharen en de ogen. Ze voelen met de snorharen waaruit de ondergrond bestaat, maar ze kunnen dit aan de verschillende geluiden ook horen. Hamsters communiceren met elkaar via hele hoge geluiden. Deze geluiden horen wij als mens niet. Hamsters communiceren in het ultrasoon gedeelte tussen de 32.000 en 38.000 Hertz.
In de hiernaast weergegeven grafiek zie je een onderzoek naar vier hamsters (a tm/m d) en welke frequency geluiden zij horen.
Bronnen:
- http://nl.wikipedia.org/wiki/Oor
- http://nl.wikipedia.org/wiki/Evenwichtsorgaan
- laboratoryofcomparativehearing.com, audiograms of 5 rodents