Veel knaagdieren zoals ratten, muizen maar ook hamsters hebben een ander buikkleur als dekkleur (= de kleur die bovenaf waarneemt). Wanneer je aan een deskundige vraagt waarom dit zo is, dan weet hij of zij dit meestal niet.
Niet alleen knaagdieren hebben dit. Een ander dier die dit heeft is bijvoorbeeld de grootste dolfijnsoort de orka.
Als je de orka bekijkt, dan heeft het veel weg van een pandabeer: van onderen wit en van boven zwart. Dit is niet voor niets! Dit is omdat wanneer je vanuit de zee naar boven kijkt, de lucht helder van kleur is en de orka dan niet opvalt. En visa versa, wanneer je van boven naar de zeebodem kijkt, is het donker van kleur. Het is een schutkleur. Via de evolutie is dit doorgegeven aan de knaagdieren die op het land leven. Wanneer ze klimmen vallen ze vanuit de grond minder op. En vanuit de lucht bekeken eveneens. Maar veel hamstersoorten zoals de Russische dwerghamster kunnen niet klimmen. Het is een eigenschap dat niet verloren gegaan is omdat het functioneel is met betrekking tot de schutkleur.
Toch hebben niet alle als huisdier gehouden hamsters een afwijkende buikkleur. Dit komt omdat een mutatie opgetreden is die ervoor zorgt dat de opbouw van het wildkleur haar verdwijnt, namelijk de kleurmutatie zwart. De meeste hamstersoorten hebben een haaropbouw die uit drie kleuren bestaan, namelijk het eerste stuk vanaf de huid een donkerder kleur, middenstukje een wat lichtere kleur en de haartoppen weer wat donkerder van kleur. Bij de Russische dwerghamster zijn de eerste stuk van de haren zwart, dan een stukje bruin en aan het einde eveneens zwart. Een uitzondering is bijvoorbeeld de Roborovski dwerghamster. Zijn haren zijn aan het begin eveneens zwart en daarna bruinrood. De haartoppen hebben nauwelijks een afwijkende kleur waardoor er geen ticking aanwezig is. De buikkleur van de Roborovski dwerghamster is in tegen stelling tot de ander in Nederland gehouden soorten spierwit van kleur. Dit komt omdat Roborovski's in half woestijnachtige omgeving leven en door de zwarte pigment juist gaan opvallen. De kleurmutatie zwart zorgt ervoor dat de haarkleuren van begin tot aan het einde eenzelfde kleur krijgen. Eveneens dat de aanvoer van de pigmenten op eenzelfde manier plaatsvindt zodat alle haren eenzelfde kleur krijgen. Ook de haren op de buik waardoor deze eenzelfde kleur krijgen als de dekharen. Andere mutaties die eveneens ervoor zorgen dat de buikkleur verdwijnt zijn albino en tekening / bont. Bij de Russische dwerghamster komt geen mutatie albino voor, maar bij de Campbelli dwerghamster wel. Zij zijn spierwit van kleur. Bij de Russische dwerghamster is de mutatie Pearl opgetreden en daarvan zie je geen verschillend buikkleur.
Ook zijn er kleurmutaties opgetreden die de buikkleur beïnvloeden. De normale buikkleur van de Russische dwerghamster ligt tussen wit en grijs. In het wild komen exemplaren voor met witte en met grijze buikkleuren voor, afhankelijk van de regio waar ze leven. De donkere exemplaren hebben ook een donkerder buikkleur. De Campbelli dwerghamster heeft in de natuur een wat stabieler buikkleur evenals de Roborovski dwerghamster en de Chinese dwerghamster. Dit in tegenstelling tot de dekkleur. Deze is bij de Russische dwerghamster stabieler dan die bij de Campbelli dwerghamster. Zo hebben de Campbelli dwerghamsters in Mongolië meer een warm bruine kleur en de Campbelli's die in de omgeving van de Altai gebergte leven een grijze dekkleur.
De meeste Russische dwerghamsters hebben één of twee buikvlekken. De vlek bij de kin wordt ook wel kinvlek genoemd. De grote van de buikvlekken zijn per individueel verschillend. De buikvlek wordt veroorzaakt doordat op dat plek de haren slechts één kleur hebben namelijk wit. Er vindt daar geen pigmentvorming plaats. Er gaan verhalen rond dat de buikvlekken zijn gekomen vanuit kruisingen met gevlekte Russische dwerghamsters of door kruisen met Pearls. Dit is een fabel. Ook de Russische dwerghamster in het wild hebben buikvlekken. In het wild zijn er ook exemplaren die een spierwitte buik hebben. Bij zwart en zwart gerelateerde gekleurde Russische dwerghamsters vallen de buikvlekken het meest op. Dit komt omdat rondom de buikvlekken de haren een totaal andere kleur hebben. Bij de Blauw-wildkleur vallen de buikvlekken het minst op en bij de Pearl zijn alle buikharen wit van kleur.
Van links naar rechts: donker type Wildkleur, lichte type Wildkleur, Blauw-wildkleur en Zwart
De in Nederland gehouden hamstersoorten van het vrouwelijk geslacht hebben tien tepels. Onder de tepel zitten soort trosjes. Die trosjes worden melkklierweefsel genoemd en dat maakt melk aan. De melkklieren zitten met kanaaltjes aan de voorraadholtes en tepel verbonden. De voorraadholtes liggen net achter de tepel. In deze holtes wordt een deel van de melk verzameld zodat wanneer er gezogen wordt, direct melk paraat is. Bij het zuigen wordt melk vanuit de melkklierweefsel via de kanaaltjes richting de tepel geduwd.
De Russische dwerghamster heeft op de buik een geurklier. Het is een misverstand dat alleen mannelijke dieren zo'n geurklier hebben. De geurklier van de mannetjes zijn wat groter en vallen meer op. Maar ook vrouwtjes hebben deze geurklier. De geurklier is bij de geboorte heel klein en niet zo opvallend. Later wordt de geurklier wat groter en rondom heen wat geler van kleur. Maak de geurklier niet schoon, want dan begint deze de irriteren en extra te functioneren.
De geurklier heeft als functie het afgeven van een geur zodat andere hamsters weten dat dit gebied van iemand anders is en om bepalen hoe de dwerghamster terug moet reizen naar zijn verblijf.
Als je de orka bekijkt, dan heeft het veel weg van een pandabeer: van onderen wit en van boven zwart. Dit is niet voor niets! Dit is omdat wanneer je vanuit de zee naar boven kijkt, de lucht helder van kleur is en de orka dan niet opvalt. En visa versa, wanneer je van boven naar de zeebodem kijkt, is het donker van kleur. Het is een schutkleur. Via de evolutie is dit doorgegeven aan de knaagdieren die op het land leven. Wanneer ze klimmen vallen ze vanuit de grond minder op. En vanuit de lucht bekeken eveneens. Maar veel hamstersoorten zoals de Russische dwerghamster kunnen niet klimmen. Het is een eigenschap dat niet verloren gegaan is omdat het functioneel is met betrekking tot de schutkleur.
Toch hebben niet alle als huisdier gehouden hamsters een afwijkende buikkleur. Dit komt omdat een mutatie opgetreden is die ervoor zorgt dat de opbouw van het wildkleur haar verdwijnt, namelijk de kleurmutatie zwart. De meeste hamstersoorten hebben een haaropbouw die uit drie kleuren bestaan, namelijk het eerste stuk vanaf de huid een donkerder kleur, middenstukje een wat lichtere kleur en de haartoppen weer wat donkerder van kleur. Bij de Russische dwerghamster zijn de eerste stuk van de haren zwart, dan een stukje bruin en aan het einde eveneens zwart. Een uitzondering is bijvoorbeeld de Roborovski dwerghamster. Zijn haren zijn aan het begin eveneens zwart en daarna bruinrood. De haartoppen hebben nauwelijks een afwijkende kleur waardoor er geen ticking aanwezig is. De buikkleur van de Roborovski dwerghamster is in tegen stelling tot de ander in Nederland gehouden soorten spierwit van kleur. Dit komt omdat Roborovski's in half woestijnachtige omgeving leven en door de zwarte pigment juist gaan opvallen. De kleurmutatie zwart zorgt ervoor dat de haarkleuren van begin tot aan het einde eenzelfde kleur krijgen. Eveneens dat de aanvoer van de pigmenten op eenzelfde manier plaatsvindt zodat alle haren eenzelfde kleur krijgen. Ook de haren op de buik waardoor deze eenzelfde kleur krijgen als de dekharen. Andere mutaties die eveneens ervoor zorgen dat de buikkleur verdwijnt zijn albino en tekening / bont. Bij de Russische dwerghamster komt geen mutatie albino voor, maar bij de Campbelli dwerghamster wel. Zij zijn spierwit van kleur. Bij de Russische dwerghamster is de mutatie Pearl opgetreden en daarvan zie je geen verschillend buikkleur.
Ook zijn er kleurmutaties opgetreden die de buikkleur beïnvloeden. De normale buikkleur van de Russische dwerghamster ligt tussen wit en grijs. In het wild komen exemplaren voor met witte en met grijze buikkleuren voor, afhankelijk van de regio waar ze leven. De donkere exemplaren hebben ook een donkerder buikkleur. De Campbelli dwerghamster heeft in de natuur een wat stabieler buikkleur evenals de Roborovski dwerghamster en de Chinese dwerghamster. Dit in tegenstelling tot de dekkleur. Deze is bij de Russische dwerghamster stabieler dan die bij de Campbelli dwerghamster. Zo hebben de Campbelli dwerghamsters in Mongolië meer een warm bruine kleur en de Campbelli's die in de omgeving van de Altai gebergte leven een grijze dekkleur.
Buikvlekken
De meeste Russische dwerghamsters hebben één of twee buikvlekken. De vlek bij de kin wordt ook wel kinvlek genoemd. De grote van de buikvlekken zijn per individueel verschillend. De buikvlek wordt veroorzaakt doordat op dat plek de haren slechts één kleur hebben namelijk wit. Er vindt daar geen pigmentvorming plaats. Er gaan verhalen rond dat de buikvlekken zijn gekomen vanuit kruisingen met gevlekte Russische dwerghamsters of door kruisen met Pearls. Dit is een fabel. Ook de Russische dwerghamster in het wild hebben buikvlekken. In het wild zijn er ook exemplaren die een spierwitte buik hebben. Bij zwart en zwart gerelateerde gekleurde Russische dwerghamsters vallen de buikvlekken het meest op. Dit komt omdat rondom de buikvlekken de haren een totaal andere kleur hebben. Bij de Blauw-wildkleur vallen de buikvlekken het minst op en bij de Pearl zijn alle buikharen wit van kleur.
Van links naar rechts: donker type Wildkleur, lichte type Wildkleur, Blauw-wildkleur en Zwart
Tepels
De in Nederland gehouden hamstersoorten van het vrouwelijk geslacht hebben tien tepels. Onder de tepel zitten soort trosjes. Die trosjes worden melkklierweefsel genoemd en dat maakt melk aan. De melkklieren zitten met kanaaltjes aan de voorraadholtes en tepel verbonden. De voorraadholtes liggen net achter de tepel. In deze holtes wordt een deel van de melk verzameld zodat wanneer er gezogen wordt, direct melk paraat is. Bij het zuigen wordt melk vanuit de melkklierweefsel via de kanaaltjes richting de tepel geduwd.
Geurklier
De Russische dwerghamster heeft op de buik een geurklier. Het is een misverstand dat alleen mannelijke dieren zo'n geurklier hebben. De geurklier van de mannetjes zijn wat groter en vallen meer op. Maar ook vrouwtjes hebben deze geurklier. De geurklier is bij de geboorte heel klein en niet zo opvallend. Later wordt de geurklier wat groter en rondom heen wat geler van kleur. Maak de geurklier niet schoon, want dan begint deze de irriteren en extra te functioneren.
De geurklier heeft als functie het afgeven van een geur zodat andere hamsters weten dat dit gebied van iemand anders is en om bepalen hoe de dwerghamster terug moet reizen naar zijn verblijf.