Wanneer je een Campbelli dwerghamster in het wild vangt, hangt het van de regio af hoe die eruit ziet. In het wild komen Campbelli dwerghamsters met bruine en met grijze kleuren voor. Maar ook de bouw kan anders zijn. Bijvoorbeeld de Campbelli dwerghamster die in Mongolië voorkomt heeft een ander oorvorm en heeft een wat korter staart. Dit ten opzichte van de Campbelli dwerghamster die in Altai regio voorkomt. Die heeft een wat groter oor en staart. De Russische dwerghamster in het wild zijn eveneens verschillend. Zo komen er exemplaren met witte buiken voor en zijn er grote en kleinere exemplaren. De door ons als huisdier gefokte lijnen kunnen kruisingen zijn van exemplaren uit verschillende regio's met specifieke eigenschappen.
Ook moet je stilstaan dat jarenlange selectiebeleid van een fokker invloed op bouw en type kan hebben. Zo zijn er fokkers die beide soorten fokken en bepaalde voorkeur en selectiebeleid hebben. Zij passen een zelfde soort beleid toe waardoor bepaalde kenmerken anders worden.
Hybride Russische dwerghamster
Een hybride Russische dwerghamster kan grote open "flap"-oren hebben. Een typische kenmerk van een Russische dwerghamster is dat hij een vouw in het oor heeft zitten waarmee hij de oor kan inklappen. Wanneer hij nieuwsgierig is of een moment heeft dat hij dingen beter wil horen, kan hij de oren rechtop zetten. Hij heeft dan hele grote oren. Maar wanneer hij ontspannen is, klapt hij de oor in en zijn ze heel klein. Voor het ooringang is het eveneens behaart. De Campbelli dwerghamster heeft hele grote oren en hun oren hebben nauwelijks een vouw. Zij dragen de oren niet gevouwen. Hun ooringang is open en niet met haar bedekt.
Uit ervaring kan ik zeggen dat wanneer je met hybride Russische dwerghamsters te maken hebt, ze generaties lang onjuiste oren kunnen hebben. Het gaat hier niet om een gen dat aan of uit staat, maar om een stuk DNA dat beide dwerghamstersoorten hebben, maar bij beide anders tot uiting komt. En eenmaal gemixed, het generaties lang duurt voordat het weer stabiel wordt.
Bij de hybride exemplaren kan ook kromme ruggenwervels voorkomen. Wanneer je met de duim over de rug voelt, voel je op een bepaald moment een bobbel. Ook dit is een eigenschap dat niet simpel aan of uit is, maar generaties lang erin blijft zitten. Dit komt omdat een Campbelli dwerghamster groter van type is en een wat langer ruggenwervel heeft. Een hybride Russische dwerghamster is kleiner, maar kan nog wel de wat langere ruggenwervel hebben.
De lengte en bouw van de staart kan eveneens verschillen. Eigenlijk niet zo zeer de lengte van de staart, want van onderen bekeken lijken ze even lang te zijn. De staart van de Russische dwerghamster wordt binnenhuids gedragen en van buiten bekeken heeft het een klein staartje. De staart van de Campbelli dwerghamster wordt buitenhuids gedragen en lijkt veel langer te zijn. Bij veel hybride Russische dwerghamsters valt de langere staart op.
De kopvorm van een hybride Russische dwerghamster is vaak anders. Vaak kan je aan de kop zien dat het hybride is. De Russische dwerghamster heeft een neus die gebogen is. De ogen horen mooi rond te zijn. De Campbelli dwerghamster heeft een driehoek kopvorm. Op de neus kan je fiiguurlijk gesproken een lineaal tegen aanleggen, zo recht is de neus. Veel hybride Russische dwerghamsters hebben een minder mooie kopvorm waarbij de neus niet meer zo gebogen is. Tevens kunnen de ogen minder rond en meer ovaal van vorm zijn. Ook de positie van de ogen kan verkeerd zijn.
Bepaalde kleurslagen zijn per definitie hybride. Dit komt omdat de mutatie van oorsprong niet bij de Russische dwerghamster op een natuurlijke manier is ontstaan. Maar verkregen is door het kruisen van de Campbelli dwerghamster met de Russische dwerghamster. Het is daarna jarenlang zodanig gekruist dat het zoveel mogelijk de eigenschappen heeft van de Russische dwerghamster. Het gaat om de kleurslagen Geel-wildkleur roodoog en Vies-bruin. Ook de gevlekte Russische dwerghamster is een hybride. Kleurslagen waarbij deze kleurmutaties nodig zijn, zijn eveneens hybriden. Tevens geldt dat wanneer je meerdere kleurmutaties combineert die van de ander soort afkomstig zijn, ze qua bouw en type meer instabiel worden. Dit komt omdat de mutaties op verschillende chromosomen liggen en bij combinatie van hybride kleuren je in feite meerdere chromosomen selecteert waarop DNA van twee soorten liggen.
Wanneer het om een hybride gaat waar binnen één tot zes generaties nog een zuiver Campbelli gebruikt is, dan kunnen er ook kleurnuances optreden. Dit komt omdat de wildkleur van de Russische dwerghamster verschilt van de Campbelli. Met deze exemplaren moet je niet fokken! Dit komt omdat ze nog heel veel DNA van de ander soorten hebben. Bij onderlinge kruisingen kunnen hele ongezonde exemplaren geboren worden zoals hele kleine exemplaren, haarloze exemplaren, exemplaren die een geïrriteerde huid hebben etc. Ook is het mogelijk dat een vrouwtje de jongen niet kan baren. Dit omdat de vader te veel op een Campbelli lijkt waardoor de jongen te groot en dik zijn om te baren. Tevens kan het bij deze exemplaren voorkomen dat ze heel agressief worden. Dit kan vanaf begin zijn, maar dat hoeft niet. Het komt ook voor dat vrouwelijke exemplaren ineens heel agressief worden op het moment dat ze jongen hebben plus daarna. Daarvoor waren ze gewoon tam.
|
|
|
|
Hybride Campbelli dwerghamster
Bij de Campbelli dwerghamster is het veel lastiger om te zien of het om een hybride gaat. Dit komt omdat de Campbelli dwerghamster eigenlijk de originele soort is en heel dominant van aard. Heel veel eigenschappen van de Russische dwerghamster, zoals wintervacht, vererven recessief. Hier gaat het om eigenschappen die echt aan of uit staan. Een hybride eerste generatie gaat niet in wintervacht. Maar ga je hybriden onderling kruisen, dan kan je exemplaren fokken die wel in wintervacht kunnen gaan.
De eerste generatie hybride heeft heel veel weg van een zuivere Campbelli dwerghamster. Het vacht is wat minder lang en komt wat voller over. De aalstreep is een heel opvallend eigenschap. Deze is bij een zuiver Campbelli dwerghamster heel dun en wordt op de kop nauwelijks breder. De eerste generatie hybriden hebben een aalstreep die heel veel van de Russische dwerghamster weg heeft. En dit houdt generaties lang aan. Ook al kruis je een hybride Campbelli dwerghamster een aantal generaties met zuvere exemplaren, toch hebben de nakomelingen een te dikke aalstreep.
Een probleem dat met zich mee kan brengen is dat wanneer een Campbelli lijn hybride is, dat de vrouwtjes de jongen niet kunnen baren en overlijden. Wanneer een zuiver Russische dwerghamster vrouw door een Campbelli man gedekt wordt, dan zie je dit ook gebeuren. Het vrouwtje gaat dood omdat de jongen te groot zijn om gebaard te worden. Wanneer inteelt met hybride Campbelli dwerghamsters gepleegd wordt, krijg je kenmerken van de Russische dwrghamster terug. Zo kan het vacht korter worden en dat de haren dichter op elkaar zit. Ook kan het oortje kleiner worden en een vouw bezitten. Maar dus ook dat ze niet van de jongen af kunnen komen omdat zij Rusgrootte Campbelli is.
Een hybride Campbelli dwerghamster met de mutatie Mandarijn. Deze kent altijd één chromosoom van de Russische dwerghamster. Zie aalstreep hoe dik die is en zie de ogen.