Beide foto's zijn gemaakt in 2005
Beide foto's kan je hun territorium drift zien
Agressief = territorium drift en dit heeft alleen impact op het uit de kooi halen
Eigenlijk gaat het niet om agressieve bijterige karakter. Maar om territorium drift. Dit houdt in dat ze hun leefomgeving verdedigen. Wanneer vijandigheden in hun leefgebied komen, dat zij pro-actief reageren waardoor deze vijandigheden verjaagd worden. Dit doen zij niet alleen om hun zelf te verdedigen, maar ook uit de groepsbelang.
Wanneer de Campbelli dwerghamster uit de kooi is en op je hand zit, dan gaat het niet meer om hun leefgebied. En dan zal je zien dat zij niet bijten. Bij de Campbelli dwerghamster gaat het dus puur om hun gedrag dat zij vertonen in de kooi tegenover de mens en hoe zij gedragen bij het uit de kooi pakken.
Vergelijk met de Russische dwerghamster
Allereerst: het gedrag is niet te vergelijken met die van de Russische dwerghamster. En je moet niet verwachten dat alle Campbelli dwerghamsters even knuffelig zijn als de Russische dwerghamster. Waar je bij de Russische dwerghamster kunt zeggen dat bijna allemaal heel lief en knuffelig zijn, moet je bij de Campbelli dwerghamster zeggen: het is afhankelijk hoe ze gefokt zijn, waar ze gefokt zijn en welk achtergrond zij hebben qua familiedieren. Campbelli dwerghamsters zijn veel assertiever en dat maakt dat zij veel nieuwsgieriger zijn. En daarom zijn zij op de hand ook veel bewegelijker. Bij het aaien over hun kop en rug zie je dat ook terug. Een deel van de Campbelli dwerghamsters knijpen dan hun ogen dicht omdat zij dit niet prettig vinden.
Waardoor verschillende karakters bij de Campbelli dwerghamsters
Wanneer je naar de hond kijkt, dan stamt de hond van de wolf af. Stel je vangt een aantal wolven in het wild. En gaat daarmee in huishoudelijke omgeving mee fokken. Dan betekent niet dat deze gefokte wolven tam zijn. Hondenrassen zijn eeuwen op hun karakter geselecteerd. Maar niet alle honden hebben eenzelfde karakter. Vergelijk maar eens de pitbull, de chow-chow, de Duitse herder met een poedel. Karakterverschillen komen voort vanuit de natuur en hoe de mens daarna hebben geselecteerd. En dat geldt ook voor de Campbelli dwerghamster.
De Campbelli dwerghamster die in de natuur leven zijn niet allemaal hetzelfde. De Campbelli's rond de Altai gebergte, de Campbelli's uit Kazachstan en de Campbelli's uit Mongolië zien er anders uit. Maar het uiterlijk is niet het enige wat anders is. Ook hun karakter en gedrag kunnen anders zijn. Dat heeft te maken met hun leefgebied en hun natuurlijke vijanden. Zo zijn er gebieden waar slangen en andere knaagdieren zoals ratten zijn en die in hun gangenstelsel binnendringen. Om te overleven moeten zij hun territorium actief verdedigen. Dat doen ze door te boksen, door er hard naar toe te lopen en door te bijten. Door er hard naar toe te lopen en te bijten intimideren zij hun vijand. Hun gedrag is gericht op het verjagen van deze vijand. Wanneer ze voor een vijandig dier staan, dan boksen zij met hun handen. Dit doen zij niet alleen om hun zelf te verdedigen, maar ook om andere Campbelli's binnen de groep te beschermen. Want Campbelli dwerghamsters zijn sociale dieren. Niet zo sociaal zoals je dat ziet bij de bruine rat en de veldmuizen. Maar Campbelli dwerghamsters leven in kleine groepen en zullen in groepsbelang denken.
Maar er zijn ook Campbelli dwerghamsters die de uil als vijand hebben. En om in gebieden waar de uil als vijand aanwezig is, kunnen Campbelli dwerghamsters overleven door stil te zijn. En zich niet te bewegen. Deze Campbelli dwerghamsters zijn qua gedrag heel anders. En dat hebben wij in verleden gemerkt. De eerste wildkleur Campbelli dwerghamsters die in Engeland en daarna in Nederland gefokt werden, waren afkomstig uit Mongolië. En ze waren heel mooi warm bruine kleur met aalstrepen waar heel veel gele pigmenten aanwezig waren. Deze Campbelli dwerghamsters waren qua karakter heel vriendelijk. In de jaren '80 kwamen de kleuren Argente en Albino. De kleur Argente stamt af van een populatie die in een Russische laboratorium gehouden werd en stamden allemaal af van vier gevangen Campbelli dwerghamsters afkomstig van de Altai gebergte. De Albino kleur is ontstaan in de Berlijnse dierentuin en ook deze exemplaren stammen af van exemplaren die uit deze omgeving. Deze Campbelli dwerghamsters waren qua karakter helemaal niet leuk. Ze waren heel argressief in de zin dat wanneer je ze wilt pakken, zij op je af kwamen rennen en beten. De Argentes verdedigden hun territorium zo erg dat wanneer je een hand boven hield, zij naar je toe sprongen. Daardoor ontstond de bijnaam pitbulls.
Karakter wordt bepaald door instinkt
Karakter is niet één gen. Het is niet aan of uit in de zin dat je twee versies hebt: tam en niet tam. Het gaat namelijk om instinkt en intstinkt is het gedrag wat de hamster in een bepaalde situatie doet. Kruisingen met de in jaren '80 en '90 bijterige Campbelli dwerghamters leverden alleen maar Campbelli's op met eenzelfde soort karakter. En door de komst van meer nieuwe kleurmutatie waren fokkers verleid om kleurtjes te fokken. Tevens waren er maar een klein aantal fokkers die zich met de Campbelli dwerghamster bezig hielden. Op een gegeven moment waren er alleen nog maar Campbelli dwerghamsters over die bijterig waren. Dat was voor mij de reden om in 2005 nieuwe wildvang Campbelli dwerghamters naar Nederland te halen en die waren ook afkomstig uit de regio Altai. Ik had ook exemplaren uit Mongolië en die waren heel tam. Maar deze exemplaren waren niet vruchtbaar c.q. fokten niet. De Campbelli dwerghamsters afkomstig uit de regio Altai waren heel grijs van kleur en je zag nauwelijks gele pigmenten. Ze waren ook vors van postuur en qua karakter heel anders. Ze beten niet tenzij ze vonden dat je te ver ging. Met hun handjes zetten ze zich van zich af (boksen). Je kon je hand gerust in de kooi leggen en ze liepen langs je hand. Maar zij gingen niet uit hun zelf op je hand zitten. Deze exemplaren hadden veel minder territorium drift dan de gekleurde Campbelli dwerghamsters Argente, Albino, Zwart en Dove.
Kruisingen met de in Nederland voorkomende lijnen zorgde niet direct voor lieve tamme Campbelli's. Maar het zorgde wel voor nieuw bloed en de mogelijkheid tot selecteren op karakter. De fokkers hebben in de jaren daarna heel veel op karakter geselecteerd. Dit zoals je bij de honden ook gebeurd is. Elke generatie selecteer je de minst bijterig en meest lieve Campbelli dwerghamster. Maar doordat er veel leuke variaties ontstonden, waren alle fokkers niet gericht op het selecteren van de beste karakter van de Campbelli dwerghamster. Maar kozen zij voor de mooie kleurtjes, vlekjes en haarvariaties. En dat zorgde ervoor dat het meer dan 20 jaar duurde voordat de Campbelli dwerghamster nu tammer is dan in de jaren '80 en '90.
Anno nu wordt door een selectief klein groep fokkers, waaronder mijn broer en ik, met een nieuw lijn Campbelli dwerghamsters gefokt. Deze exemplaren komen van de laboratorium Uni-Halle en zijn in het verleden gevangen in Kazachstan. Deze Campbelli dwerghamsters zijn heel bruingeel van kleur en zijn qua karakter heel vriendelijk. Je kunt je hand in de kooi leggen en ze lopen op je af. Ze rennen niet op je af en bijten ook niet, tenzij zij bang zijn of het heel vervelend vinden. En zij boksen alleen onderling en niet wanneer je ze wilt pakken. Natuurlijk zijn het niet allemaal kopietjes en er zitten karakterverschillen tussen deze Campbelli dwerghamsters.
Hoe Campbelli dwerghamsters als huisdier houden
Campbelli dwerghamsters leven in de natuur in kleine groepen. Als huisdier kan je ze heel gemakkelijk alleen houden. En wanneer je geen risico wilt lopen dat er gevochten wordt, dan is het advies ook om ze alleen te houden. Maar je kunt ook een klein aantal van twee, drie of vier stuks bij elkaar houden. Of zelfs meer als je ervaring hebt. Advies is om de groep klein te houden en dat de groep dezelfde leeftijden hebben. Liefst zelf dat de Campbelli dwerghamsters uit hetzelfde nest komen. Binnen een groep Campbelli dwerghamsters bestaat er altijd één of meerdere alfa dieren die de baas zijn. Je zult binnen de groep ook zo af en toe zien dat er even gevochten wordt. Op dat moment kan je ook Campbelli's horen krijgen. Dat is namelijk één van de manieren om aan te geven dat zij zich overgeven. Wanneer er verschillen in leeftijd zijn, kan het zijn dat jongere exemplaren de rol van alfa willen overnemen. En dan vinden er gevechten plaats waarbij ook gebeten wordt. En dat is niet wat je wilt. Tevens is het zo dat het natuurlijk gedrag is dat Campbelli dwerghamsters exemplaren verjagen die ziek en zwak zijn. En bij verschillen in leeftijd gaan jonge exemplaren de zieke oude exemplaar verjagen. En dat zie je veel minder vaak gebeuren als de exemplaren even oud zijn.
Kan je niet tegen dat er af en toe gerollebold wordt en heb je niet de mogelijkheid om de Campbelli dwerghamsters later alsnog separaat te huisvestigen, neem dan geen kleine groep Campbelli dwerghamsters. Maar neem er dan één exemplaar.
Tammer worden en tam maken
Ook Campbelli dwerghamsters die heel assertief zijn, kunnen op den duur wat rustiger worden. Wanneer ze niet gepakt willen worden, kan je ze leren om op iets te stappen waarna je ze uit de kooi haalt. Denk bijvoorbeeld aan een klein deksel van een transportbox of een schepje. Maar blijf met de hand over ze heen gaan en dat je ze even aanraakt. Naarmate je dit doet zullen ze hieraan gewend raken en word je niet meer als vijand gezien. En dat kan op den duur zelf resulteren dat een assertieve Campbelli dwerghamster toch opgepakt kan worden.
Bij het oppakken van Campbelli dwerghamsters moet je niet vrezen. Als je bang bent dat zij je bij het pakken gaan bijten, dan zal je zien dat dit ook gebeurd. Bekijk ook hoe de Campbelli dwerghamster gepakt wil worden. Je merkt dat bepaalde Campbelli dwerghamsters liever van zijkant opgepakt willen worden en andere exemplaren juist geen last hebben dat je vanaf boven pakt.
