In Nederland wordt de Campbelli dwerghamster steeds vaker als huisdier gehouden. Dit komt omdat het om gedomesticeerde dieren gaat waarbij
veel geselecteerd is op karakter en uiterlijkheden. Van nature is hij namelijk veel meer assertiever. En daarom ook bijteriger.
Afhankelijk van de fokker en lijn waarmee gefokt wordt, zijn zij tegenwoordig tam en leuke huisdieren. Daarnaast kunnen zij in kleine
groepjes gehouden worden. Maar ook alleen houden gaat prima. De opmars van de Campbelli dwerghamster komt ook door hamsterscaping.
Met hamsterscaping wordt getracht om de natuurlijke omgeving na te bootsen en dan is het leuk om een paar Campbelli dwerghamsters te houden
die van de natuurlijke leefwijze genieten.
De Campbelli dwerghamster gedraagt zich anders als de Russische dwerghamster. Bij aanschaf moet je daar zeker bij stil staan. Waar de Russische dwerghamster voornamelijk bekend staat om zijn lieve karakter en knuffelbaarheid, staat de Campbelli dwerghamster bekend om zijn pittige karakter en daarbij behorend actieve gedrag.
Naam: Campbelli dwerghamster
Gedomesticeerd: Ja, tamme lijnen bijten niet, zien anders uit als wilde exemplaren
Gemiddelde leeftijd: 1,8 tot 2 jaar
Gemiddelde lichaamslengte: 8 tot 10 cm, uitschieters naar 12-13 cm
Natuurlijk uiterlijk: bruin met dunne zwarte aalstreep, vaak niet gemankeerde drieboog en grijze buik
Leefwijze: in kleine groepen, goed solitair te houden
Karakter: indien van goede fokker assertief, van slechte fokker eventueel territoriumdrift (bijten in kooi)
Kleuren: Wildkleur, Opal, Zwart, Russisch blauw, Platinum, etc. (kleuren overzicht)
Draagtijd: 1e nest 16-17 dagen, daarna tussen 18-21 dagen
Afmeting kooi: 50x30 cm minimum oppervlakte + extra ruimte inrichting -> optimaal 70/80x40/50 cm
Hoe vaak schoonmaken: gemiddeld 1x in de drie á vier weken
Voer: liefst gemengd hamstervoer, ongeveer 1 handje per twee dagen (info voeding)
Verschil Rus/Campbelli: grotere oren, staart is langer, aalstreep heel dun (info vergelijk)
De Campbelli dwerghamster is door Thomas in 1905 voor het eerst beschreven. De soort is genoemd naar de ontdekker de heer C.W. Campbelli. Eerst dachten zij dat het om een ondersoort ging van de Russische dwerghamster. De latijnse naam van de Campbelli dwerghamster was daarom eerst Phodopus sungorus campbelli en die van de Russische dwerghamster Phodups sungorus sungorus.
De wetenschapper Helen E. Pogosianz uit Moskou heeft de Campbelli dwerghamster in de wetenschappelijke wereld geïntroduceerd. In 1965 begon zij met twee mannetjes en één vrouwtje welke F3 van wildvang afstammen, gevangen in Tuva, Siberië. Ze werden gehouden op de Royal Holloway College of the Gamaleya Insitute for Epidemiology and Microbiology. In 1979 trad bij haar de pink-eyed dilution mutatie op. Deze mutatie kennen wij onder de naam geel-wildkleur / argente.
Vanaf 1984 zien de wetenschappers de Campbelli dwerghamster niet meer als ondersoort, maar als een aparte soort. Dit is onder andere gebaseerd op een in 1967 gedaande onderzoek naar de genetische verschillen tussen de Campbelli dwerghamster en de Russische dwerghamster. Russische wetenschappers hebben het DNA van de twee soorten met elkaar vergeleken en hun conclusie is dat er grote verschillen zijn in het geslachtschromosoom. Zo ligt het mannelijke Y-chromosoom op een ander positie en zijn bij de Campbelli dwerghamster twee soorten X-chromosomen waarvan één lijkt op het X-chromosoom van de Russische dwerghamster. Omdat deze onderzoeken in het Russisch geschreven waren, duurde het tot 1982 dat de westernse wetenschappers de consequenties van deze onderzoeken doorhadden en in 1984 zijn de Latijnse naam gewijzigd in Phodopus campbelli en Phodupus sungorus (bron: zie pdf-document).
Toch is het mogelijk om de twee soorten onderling te kruisen. Maar dit is sterk af te raden. Genetisch gezien sluit het namelijk niet aan. En wanneer iemand een Russisch dwerghamster vrouwtje laat dekken met een Campbelli dwerghamster mannetje, kan het vrouwtje de jongen niet baren met tot de dood als gevolg. Andersom kan het soms succesvol zijn, maar de meeste exemplaren zijn niet vruchtbaar.
De Campbelli dwerghamster gedraagt zich anders als de Russische dwerghamster. Bij aanschaf moet je daar zeker bij stil staan. Waar de Russische dwerghamster voornamelijk bekend staat om zijn lieve karakter en knuffelbaarheid, staat de Campbelli dwerghamster bekend om zijn pittige karakter en daarbij behorend actieve gedrag.
Samenvatting Campbelli dwerghamster
Naam: Campbelli dwerghamster
Gedomesticeerd: Ja, tamme lijnen bijten niet, zien anders uit als wilde exemplaren
Gemiddelde leeftijd: 1,8 tot 2 jaar
Gemiddelde lichaamslengte: 8 tot 10 cm, uitschieters naar 12-13 cm
Natuurlijk uiterlijk: bruin met dunne zwarte aalstreep, vaak niet gemankeerde drieboog en grijze buik
Leefwijze: in kleine groepen, goed solitair te houden
Karakter: indien van goede fokker assertief, van slechte fokker eventueel territoriumdrift (bijten in kooi)
Kleuren: Wildkleur, Opal, Zwart, Russisch blauw, Platinum, etc. (kleuren overzicht)
Draagtijd: 1e nest 16-17 dagen, daarna tussen 18-21 dagen
Afmeting kooi: 50x30 cm minimum oppervlakte + extra ruimte inrichting -> optimaal 70/80x40/50 cm
Hoe vaak schoonmaken: gemiddeld 1x in de drie á vier weken
Voer: liefst gemengd hamstervoer, ongeveer 1 handje per twee dagen (info voeding)
Verschil Rus/Campbelli: grotere oren, staart is langer, aalstreep heel dun (info vergelijk)
Geschiedenis
De Campbelli dwerghamster is door Thomas in 1905 voor het eerst beschreven. De soort is genoemd naar de ontdekker de heer C.W. Campbelli. Eerst dachten zij dat het om een ondersoort ging van de Russische dwerghamster. De latijnse naam van de Campbelli dwerghamster was daarom eerst Phodopus sungorus campbelli en die van de Russische dwerghamster Phodups sungorus sungorus.
De wetenschapper Helen E. Pogosianz uit Moskou heeft de Campbelli dwerghamster in de wetenschappelijke wereld geïntroduceerd. In 1965 begon zij met twee mannetjes en één vrouwtje welke F3 van wildvang afstammen, gevangen in Tuva, Siberië. Ze werden gehouden op de Royal Holloway College of the Gamaleya Insitute for Epidemiology and Microbiology. In 1979 trad bij haar de pink-eyed dilution mutatie op. Deze mutatie kennen wij onder de naam geel-wildkleur / argente.
Vanaf 1984 zien de wetenschappers de Campbelli dwerghamster niet meer als ondersoort, maar als een aparte soort. Dit is onder andere gebaseerd op een in 1967 gedaande onderzoek naar de genetische verschillen tussen de Campbelli dwerghamster en de Russische dwerghamster. Russische wetenschappers hebben het DNA van de twee soorten met elkaar vergeleken en hun conclusie is dat er grote verschillen zijn in het geslachtschromosoom. Zo ligt het mannelijke Y-chromosoom op een ander positie en zijn bij de Campbelli dwerghamster twee soorten X-chromosomen waarvan één lijkt op het X-chromosoom van de Russische dwerghamster. Omdat deze onderzoeken in het Russisch geschreven waren, duurde het tot 1982 dat de westernse wetenschappers de consequenties van deze onderzoeken doorhadden en in 1984 zijn de Latijnse naam gewijzigd in Phodopus campbelli en Phodupus sungorus (bron: zie pdf-document).
Toch is het mogelijk om de twee soorten onderling te kruisen. Maar dit is sterk af te raden. Genetisch gezien sluit het namelijk niet aan. En wanneer iemand een Russisch dwerghamster vrouwtje laat dekken met een Campbelli dwerghamster mannetje, kan het vrouwtje de jongen niet baren met tot de dood als gevolg. Andersom kan het soms succesvol zijn, maar de meeste exemplaren zijn niet vruchtbaar.
Campbelli dwerghamster komen in veel kleuren voor
Chromosomen / genotype
Campbelli dwerghamster satijn
Zoals ze in het Altai gebied uitzien
Zoals ze in Mongolië uitzien
Universiteit Halle lijn
De Campbelli dwerghamster wordt ook wel Djoengaarse hamster genoemd, vooral in oude wetenschappelijke onderzoeken. De naam Djoengaarse dwerghamster is verraderlijk omdat deze naam voor zowel de Campbelli dwerghamster als voor de Russische dwerghamster gebruikt wordt. Daarom wordt deze naam nu bijna nooit meer gebruikt.
In 1983 zijn de eerste Campbelli's in Nederland gekomen. Ze zijn door Floor van Hoek via een handelaar uit West-Duitsland naar Nederland gehaald. Ze droegen metalen oorkenmerken en het vermoeden bestaat groot dat ze uit een wetenschappelijk instituut komen. Later in 1984 is door Sandy Kleerekoper een aantal Campbelli dwerghamsters uit Engeland gehaald. In Engeland werden de eerste Campbelli dwerghamsters in 1963 in een dierentuin gehouden. Begin jaren '70 werden ze in Engeland voor het eerst als huisdieren gehouden en gefokt. In Amerika zijn in begin jaren '80 de eerste Campbelli's geïntroduceerd.
Verschillende lijnen, niet elke Campbelli dwerghamster is hetzelfde
Niet alle Campbelli dwerghamsters zien hetzelfde uit. Tussen de Campbelli's uit verschillende regio's zitten grote verschillen. Zo zijn de Campbelli dwerghamsters in het Altai gebied voorkomen heel erg grijs van kleur en de Campbelli dwerghamsters afkomstig uit Mongolië heel erg bruin van kleur met veel gele pigmenten. Ook zijn er verschillen in grootte, oorvorm, kopvorm en zelfs hoe ze ruiken. Maar ook qua karakter en qua territoriumdrift (bijten of juist niet bijten) zijn er grote verschillen. Dit heeft voornamelijk te maken met de natuurlijke vijanden die in hun leefgebied het meest voorkomen.
Kleurmutaties en ontwikkeling van het karakter
Het duurde niet lang voordat de eerste kleurmutaties in Nederland kwamen. Eind jaren tachtig zijn de albino en de argent (= geel roodoog) naar Nederland gekomen. Hier gingen om exemplaren die enorm territoriumdrift hadden en erg agressiever waren. Agressiever dan de wildkleur variant van toen. De argenten waren zo agressief dat wanneer een hand boven de kooi hing, ze richting de hand sprongen om te bijten. Hierdoor hebben ze in Nederland een hele slechte naam gekregen (werden zelfs pitbulls genoemd) en willen de meeste dierenwinkels geen Campbelli dwerghamsters meer verkopen. Later ontstond in Nederland de zwarte kleur en door te combineren met de argente kleur werd al snel de kleur dove gefokt. Daarna kwamen de verschillende kleuren en mutaties naar Nederland zoals platinum, black-eyed argente, moscow, satijn en umbrous.
Fokkers hebben heel veel op karakter geselecteerd en de huidige generatie Campbelli's zijn veel tammer en minder bijteriger. Ook de door mij geïntroduceerde Campbelli dwerghamsters afkomstig uit het Altai regio zijn de karakters verbeterd. Deze exemplaren verdedigen minder hun territorium, vooral als ze in kleine groepjes gehouden worden. Want dan wordt er sneller gedacht dat de ander exemplaar wel op de vijand let. In de jaren hebben de fokkers de verschillende varianten onderling gekruist. De oorspronkelijke Engelse Campbelli dwerghamster kwam uit het Mongoolse gebied. De albino en argente kleuren zijn ontstaan bij Campbelli dwerghamsters die uit oorsprong uit het Altai gebied kwamen. In 2018 zijn er exemplaren afkomstig uit de universiteit Halle te Berlijn geïntroduceerd. Deze exemplaren zitten tussen de Altai en de Mongoolse variant en stammen van een 30 jaar oude lijn af die deze universiteit aangehouden heeft. Daarom kunnen Campbelli dwerghamster die in de dierenwinkels voorkomen en van fokkers afkomstig zijn, erg verschillen in zowel uiterlijk als in karakter.
Leefgebied
De Campbelli's leven in het steppengebied van de Altai (= een gebertge in het grensgebied van Rusland, Kazakhstan, Mongolië en China), Tuva, Noord-Mongolië, Noord-China en Mantsoerije. De Campbelli's leven niet in hetzelfde gebied als de Russische dwerghamster. Op de onderstaande landkaart van International Union for Conservation of Nature (IUCN) is het leefgebied weergegeven.
Samenhouden van Campbelli dwerghamsters
De Campbelli dwerghamster kan heel goed alleen gehouden worden. Maar je kan ze ook goed in kleine groepjes houden. Het zijn namelijk groepsdieren en in de natuur leven ze niet solitair. Binnen de groep bestaat een bepaalde rangorde. Bij het bepalen en herbepalen van deze rangordes kunnen ruzies en gevechten ontstaan. Binnen een groep bestaande uit jonge en oude dieren kan dit gemakkelijk gebeuren. Wanneer "de baas" wat ouder en zwakker wordt kan het voorkomen dat jonge exemplaren de oude exemplaren niet meer tolereren. Wanneer de groep te groot is of te groot gaat worden, kunnen er gevechten optreden die tot de dood volgt. Daarom is het te adviseren dat wanneer je Campbelli dwerghamsters samen wilt houden, de groep klein te houden en ongeveer van dezelfde leeftijd moeten zijn.
Wanneer je de Campbelli dwerghamsters groepsgewijs wilt fokken, dan is ook het advies om de groep klein te houden en de nieuw geboren exemplaren eruit te halen. Er kan namelijk kannibalisme optreden wanneer er nieuwe jongen geboren worden en de groep te groot is ten opzichte van de kooigrootte.
Ook al leven de Campbelli dwerghamsters in groepen, het samenleven is totaal niet te vergelijken met die van muizen of tamme ratten. Campbelli dwerghamsters leven vanaf begin samen en kunnen niet later met eenzelfde geslacht gekoppeld worden. Koppelen gaat tot ongeveer week 5-6 goed en daarna niet meer. Wel is het mogelijk om een oudere vrouw met een oudere man te koppelen.
Wil je de Campbelli dwerghamster als huisdier en je wilt totaal geen risico dat een exemplaar dood gebeten wordt of dat er gevechten optreden waardoor je de hamsters moet scheiden, schaf dan één Campbelli dwerghamster per kooi aan. Dan loop je totaal geen risico dat het mis gaat. Kies je voor om ze samen te houden, houdt dan altijd rekening mee dat dit mis kan gaan.
Veel fokkers fokken ze koppelgewijs of in trio's. Fokken met een kleine groep in wat groter kooi kan ook, maar dan zie je vaak dat de nestaantallen wat kleiner zijn.
Campbelli dwerghamster afstammeling van wildvang