Blog over hamsters

Gisteren in de auto richting de Efteling hadden mijn broer Peter en ik over de mutatie Mandarijn. Peter fokt ze op een ander manier dan ik en selecteert ze ook op een ander manier. Ik was het zat dat ze minder mooi van kleur waren en om ze kleiner van postuur te fokken, heb ik ze geregeld met mijn Engelse lijn gekruist. Dit is een totaal ander lijn die meer dan 20 jaar (minimaal!) van mijn eigen lijn staat. Ze zijn kleiner van postuur, maar qua wildkleur wel donkerder en meer ticking. Daarnaast iets ander karakter, van natuur wat banger en daarom moeten je ze meer aandacht geven om ze tammer te krijgen (lees: ze stoppen met krijsen als ze aan de mens gewend zijn, eigen lijn krijst niet).

Peter selecteert ze wel mijn onze eigen lijn. Daarbij maakt hij de selectie dat hij selecteert van de kleinste plashoeken. Als hij een iets groter plashoek ziet, dan selecteert hij er niet van.

Beide concluderen dat wij geen erge gevallen van diabetes meer constateren. Heel af en toe wel een groter plashoek. Maar daarbij valt het binnen de grenzen zeg maar. Maar we moeten concluderen dat selecteren helpt. Ik ben namelijk overtuigd dat de mutatie Mandarijn zorgt voor de diabetes en je ziet vaak dat ze dan ook vrij vors van type zijn. Natuurlijk komt er ook normale diabetes voor en kan er vervuiling zijn in de statistieken.

Als je naar Peter zijn Mandarijnen kijkt, dan zijn ze ook kleiner van postuur dan vroeger. Dat komt door zijn selectie. Want minder groot blijkt bij Mandarijnen positief te zijn t.o.v. drinkprobleem / diabetes.



Bij de Mandarijnen zie ik nu twee versies: de gele variant en de gele met bruine ticking variant. Daarbij zijn er verschillen qua ondervacht. Een donker ondervacht en een lichte ondervacht. Deze exemplaren dragen niet voor Geel-roodooog of voor Zwart. Wel kunnen ze voor Blauw-wildkleur dragen.

De eerste Mandarijnen had ik in 2004, de problemen met diabetes ontstonden in 2006. We zijn 10 jaar verder.