Blog over hamsters

Deze maand was het moment om stil te staan dat ik 25 jaar bij Eshuis werk. Een bijzonder moment dat ik graag met mijn ouders had willen vieren. Vooraf gingen mede daarom vele herinneringen door mij heen.

Om het hele verhaal te begrijpen begin ik bij mijn geboorte. Ik ben op 30 april 1974 in Vroomshoop geboren en mijn ouders waren niet voorbereid dat ik met een open gehemelte en een hazenlip geboren zou worden. Ik ben dan ook naar het ziekenhuis te Almelo gebracht en daar hebben ze mijn lip met een nieuwe techniek geopereerd. Ze hebben vlees van mijn binnen wang gebruikt om mijn lip te verlengen. Maar mijn gehemelte was open en toen hadden ze nog niet van die plaatjes om het tijdelijk af te dekken. Mijn moeder kreeg instructies om mij te voeden en ook 's nachts moest ik extra voeding krijgen omdat ik beperkt binnen kreeg. Natuurlijk kan ik dat allemaal niet herinneren en heb ik dit van horen zeggen.

Mijn eerste herinnering dat ik niet kon praten was in de keuken. Ik vroeg om ranja en de vrouw naast mijn moeder vroeg wat ik zei. Ik kreeg mijn ranja in een beker met twee handvaten. Maar ik was heel verbaast waarom zij mij niet verstond. En waarom kan mijn mam mij wel verstaan? Ik was denk ik drie jaar oud? Ook de jaren daarna heb ik niet goed kunnen praten, tot dat ze mijn gehemelte geheel dicht hebben gemaakt. Ze hebben eerst mijn gehemelte beetje bij beetje dicht gemaakt en daarna een stuk bot uit mijn heup in mijn gehemelte gebracht. Dit kostte ongeveer 10 operaties. De laatste operatie is voor mijn neus geweest. Die hebben zij uitgehold zodat ik wat meer lucht krijg en minder benauwd ben. Benauwdheid is een standaard iets en daarnaast heb ik holtes achter mijn oren. Ik denk dat maar weinig mensen weten dat ik daardoor slechter hoor als er meerdere geluiden tegelijk zijn.

Als kind werd ik dan ook vaak geplaagd en werd ik heel beschermd opgevoed. Ik heb meer dan 12 jaar spraakles gevolgd om te praten zoals ik nu spreek. Ik heb dagelijks geoefend, dag in dag uit. En ik luister altijd naar wat ik zeg. Om zo bij te sturen. Want mijn gehemelte is op dag van vandaag nog altijd anders dan die van een gemiddelde mens. Praten als anderen aan het woord zijn doe ik dan ook niet snel. Ik was dan ook een stille jongen in de klas. Tot mijn achtste niet kunnen praten, daarna ging het beter en beter. Mijn taalontwikkeling is dan ook niet optimaal. De of het voel ik niet aan. In het begin heb ik op een doven en slecht sprekende school gezeten en ik leerde daar gebarentaal te praten. Dat vond mijn moeder niet goed en heeft me met moeite naar de LOM school De Sleutel in Vroomshoop weten inschrijven. Ik heb daar met plezier de basis school doorbracht. Toen ben ik naar speciaal onderwijs Mavo gegaan. Ach, het stelde niet heel veel voor. School was dan voor mij dan ook bijzaak, want in die tijd was ik veel meer bezig met computeren. Ik programmeerde er op los. Van de Mavo kon ik niet iets wat aansloot met mijn hobby. Ik wilde graag programmeur worden. Ik ben dan naar de MEAO gegaan en heb daar een extra vak informatica genomen. In de gedachten dat ik hier iets mee kon doen. Maar dat stelde niet heel veel voor.

Op de MEAO was een leraar op leeftijd die les in administratie gaf. Hij sprak me een keer aan en zei dat als ik niet wist wat ik wilde worden, ik de accountancy in moest gaan. Volgens hem was ik daar perfect voor. Toen heb ik daar nog niet heel lang bij stil gestaan. Want de commerciële leraar zei dat ik vooral de commerciële kant in moest gaan. Want ik was daar zo goed in. Na het behalen van de MEAO heb ik direct MBA gedaan met maar vier avondlessen. Ook daarvoor was ik geslaagd. Heel kort de HEAO-BE overwogen, maar dat werd direct afgeraden. Ik zou dat niet halen in verband met mijn taalachterstand en spraakgebrek. En mede ook omdat ik bij het mondeling examen MEAO Engels ik een onvoldoende heb gekregen. Mijn gedachten was toen: je geeft iemand in de rolstoel bij het gymmen toch ook geen onvoldoende? Die lerares die dat heeft gedaan, heeft een ontzettend impact op mijn toekomst gehad. Zo oneerlijk en diep beschamend.

Na de MEAO en MBA heb ik daarom SPD dagopleiding gedaan en misschien schat je het nu al in. Het was wel hard knokken, maar ik heb het binnen 2 jaar in één keer gehaald. En ook op deze cijferlijst kon een 10 niet ontbreken. En toen moest ik werk zoeken... En toen pas stond ik stil bij de opmerking: Martin is heel geschikt voor de accountancy. Maar het solliciteren lukte niet echt. Ik werd best vaak uitgenodigd, maar bij de sollicitatiegesprekken ging het direct over de speciaal onderwijs en waarom. Ik kreeg afwijzing na afwijzing.

Ik ben op een gegeven moment naar de gemeente gegaan, ik had namelijk gehoord van een jeugdwerk garantieplan. En zij hebben bemiddeld dat ik bij Eshuis in Almelo kon beginnen. En zo begon ik ergens midden in mei 1997 bij Eshuis en is het in juni 1997 geformaliseerd. Ik heb in het begin diverse administraties gevoerd en kreeg ook leuke opdrachtjes zoals een kostprijs analyse. Ook voerde ik de administratie van een reisbureau ter plaatse. De eerste paar mand zat ik bij Erik die ontzettend hard werkte. Rondom hem heen lagen altijd mappen en bewijsstukken. Erik heeft mij de eerste basisbeginselen geleerd. Toen heb ik een tijdje bij Hans gezeten en die kon heel goed jaarrekeningen maken. Hans leerde mij de fijne kneepjes hoe je een jaarrekening opzet en naar welke details je moet kijken. En toen kwam het slechte nieuws: Ik kon bij Eshuis kantoor Almelo niet blijven. Tot mijn grote teleurstelling kreeg ik te horen dat zij geen toekomst in mij zagen in de accountancy.

Maar het bijzondere was dat kantoor Eshuis Enschede mij heel goed kon gebruiken. En het vreemde was dat toen elke kantoor voor zich zelf werkte en beslissingen nam. En zelfs elkaar als concurrent zagen. Zo kwam het dat ik stopte bij Eshuis Almelo en in dienst ging bij Eshuis Enschede. En daar begon mijn persoonlijke ontwikkeling als moderne accountancy medewerker. Eerste week kan ik mij nog goed herinneren dat Jan in de avond binnen kwam lopen en tegen mij zei: wat doe je hier? Ik vertelde dat ik voor hem bezig was en dat ik bezig was met een vermogensoverzicht van een klant waar ik niet uitkwam. Jan ging naast me zitten en keek mee. En hij merkte mijn passie voor het vak op.

Ik was in Enschede de eerste assistent na lange tijd. Want iedereen had zich daar ontwikkeld tot zelfstandig adviseur en zij waren allemaal gewend om zelf de jaarrekeningen, zelf de aangiften en ook zelf de loonadministratie te voeren. Ik kwam net op het moment dat dit moest wijzigen. Enschede was toen nog een klein kantoortje dat zelfs zaterdag open was. Ik heb dan ook geregeld zaterdag gewerkt. Het duurde ook niet lang dat ik alleen met de secretaresse op kantoor was en telefoon met vragen naar mij doorgezet werden. In het begin vond ik dat maar niets, maar het was wel ontzettend leerzaam. Het duurde ook niet lang dat ik naar de eerste klanten ging. Ik ging met Jan mee naar een schilderbedrijf en hielp Jan met het uitvoeren van de werkzaamheden.

In mijn eerste jaar in Enschede werd mij ook gevraagd of ik loonadministraties wilde voeren. Ik heb toen een cursus loonadministratie gevolgd en onder begeleiding van Peter aantal maanden loonadministraties gevoerd. Maar ik kwam er al snel achter dat dit werk niet iets voor mij was.

Op een gegeven moment hoorde ik op de gang dat ik niet altijd efficiënt werkte. Dat was de aanzet voor mij om te gaan optimaliseren. Ik heb toen een Excel bestand gemaakt om jaarrekening specificaties uit te werken. Toen nog met een EshuisBlömer logo. Het duurde niet lang of heel Eshuis ging hiermee werken. En zelfs op de dag van vandaag staat dit Excel bestand nog in veel digitale dossiers en wordt het ook nog af en toe gebruikt. Laatst keek ik in een dossier waar dit bestand in zat en keek ik in Excel naar de eigenschappen van dit bestand. Ik zag daar auteur Martin Braak staan met een datum van bijna 25 jaar geleden.

De eerste jaren heb ik me ontwikkeld als zelfstandig assistent die veel naar klanten ging. Want bij de klant zitten kan je veel meer tot dienst zijn en zit je bovenop de cijfers. Natuurlijk niet één keer per jaar, meerdere keren zodat je problemen eerder ziet en direct ook kunt oplossen. Natuurlijk begeleid ik de laatste aangifte omzetbelasting en voorkom je extra werk het opstellen van een suppletie aangifte. Ook qua dossiers heb ik heel wat geoptimaliseerd. Zo was ik de eerste die stopte met het stempelen van dossierstukken. En was ik ook de eerste bij Eshuis die geheel digitaal ging werken. Het Excel bestand jaarrekening dossier veranderde in die tijd naar samenstelmanager en daarna naar de opdrachtmanager. Ook heb ik mede Caseware ingericht en mede opgezet. En Eshuis ging als eerste met het MKB template van Caseware werken en wij hebben heel veel opgemerkt.

Zelfs op het slogan Eshuis, per saldo persoonlijker heb ik invloed op gehad. Eshuis wilde een nieuwe slogan en had een prijsvraag voor uitgeschreven. Erwin en ik zaten bij elkaar op kamer en wij waren hard op aan het nadenken. Eshuis, bij ons tellen de cijfers wel. Wij kwamen al snel op: Eshuis, per saldo persoonlijk. Dat hebben wij doorgegeven c.q. ingediend en dat is gewijzigd in per saldo persoonlijker. Erwin en ik hebben beide een restaurant bon ontvangen en om eerlijk te zijn, die heb ik nog steeds. Ik heb nooit een bon van een restaurant ingewisseld.

Zo heb ik veel dingen meegemaakt. En veel dingen die ik mee maak, daar kan ik niet over praten. Ik heb klanten waar ik al meer dan 20 jaar kom. Ik heb klanten in Amsterdam en assisteer bij één bedrijf in Amsterdam met de consolidatie, controle dossier en begeleid de controle van de ander kant als zeg maar assistent CFO. In de jaren zijn termen als PPA, DTL en OCI en FX standaard termen geworden. Ik heb gevochten om mijn positie als assistent. Daarna gevochten om de organisatie beter en rendabeler te maken. Maar ik kan ook terug kijken dat ik veel collega's en stagelopers begeleid en opgeleid heb. Meesters leren leerlingen op als nieuwe meesters. Bij mij maakt de complexiteit of omvang van de klus niet uit. Mijn drijfveer is het helpen in breedste zin van het woord.

Mijn huidig functie is financieel analist, maar als iemand me vraagt wat ik precies doe dan vertel ik dat ik een duizendpoot in de accountancy ben met een IT pet op. Dat maakt dat ik zowel intern als extern graag aanschuif met vraagstukken over optimalisaties, cijfermatig complicaties en financieel in een glazenbol te kijken (lees prognosticeren). Dat maakt mijn werk zo bijzonder leuk en heel afwisselend. Dat maakt Eshuis vind ik ook zo uniek.

Zowel op 7 als 15 juni ben ik door Eshuis in het zonnetje gezet en daar kan ik ontzettend leuk op terug kijken. En dit terwijl Eshuis 90 jaar bestaat.