Blog over hamsters

Elk jaar schrijf ik een blog over hoe de vakantie is geweest. Nu zat ik te twijfelen of ik die wel zou maken. Vorig jaar luidde de titel "Een goede vakantie gehad? Eind goed al goed, zal ik maar zeggen!". Dat kwam omdat bij mijn moeder in 2015 borstkanker was geconstateerd. Direct begin 2016 had ik me voorgenomen om vijf weken vakantie te plannen, niet gedacht dat mijn vakantie zo zou verlopen. Wel wist ik dat mijn vader slokdarmkanker had, maar toen was ik nog in de veronderstelling dat alles "goed" zou komen. Dit in de zin dat mijn vader geen uitzaaiingen zou hebben en na de operatie opgeknapt zou zijn. Mijn vader had zelfs opgemerkt "misschien dat we dan weer samen kunnen fietsen".

Op 25 april is mijn vader geopereerd. En tijdens de operatie bleek dat er wel sprake was van uitzaaiingen. Het herstel ging niet zoals normaal en gewenst. Op een gegeven moment kreeg hij last van benauwdheid en er werd vocht achter de longen geconstateerd plus een ontsteking. In het ziekenhuis werd mijn vader daaraan behandeld en het leek opgelost te zijn. Maar niets minder waar. Daarna ontstond heftige buikpijn. En mijn vader kon zijn ontlasting niet kwijt. Wederom in het ziekenhuis en ook daarna leek alles opgelost te zijn. Maar eigenlijk was dit de voorbode voor de 3e opname. Op 25 juni zakte mijn vader door de voeten. Hij kon op 1 been ineens niet meer staan. Ook het plassen ging niet meer. Ik ben 's nachts met mijn vader naar het ziekenhuis gegaan. Nadat de foto's gemaakt waren werd gezegd dat de heupen versleten waren en dat mijn vader wel terug naar huis kon gaan. Een paar uur later kon hij al niet meer op de ander been leunen en kreeg hij koorts erbij. Terug naar het ziekenhuis. En na een grondig onderzoek bleek hij uitzaaiingen in de botten te hebben: de heup en bovenbenen. Maar ook de ruggenwervel was niet meer goed en daar had mijn vader de meeste pijn.

De klap was hard om te horen dat er niets meer gedaan kon worden. Het hospice Meulenbeld was de beste optie. En dit net een paar weken voor mijn vakantie. De eerste week dat mijn vader in het hospice opgenomen was dachten we nog dat mijn vader een tijdje zou hebben en dat hij nog wel een dagje thuis zou kunnen komen. Maar je zag mijn vader zo snel aftakelen. Het ging per dag slechter. Tot een moment dat ze een ander pijnstiller voorschreven. Eentje tegen botpijn. Heel vreemd dat zowel in het ziekenhuis als in het hospice daar niet aan gedacht was. Dit heeft één dag goed gewerkt. Zo goed dat mijn vader wat langer in de stoel heeft gezeten. Maar daarna ging het niet meer. Op maandag 25 juli om 16 minuten over acht 's avonds is mijn vader overleden.

De datums blijk ik bijzonder vinden. 24 december kreeg mijn vader te horen dat het om slokdarmkanker ging, 25 december kerst dat mijn vader zei "laten we vandaag niet over hebben". 25 april de operatie, 25 juni in het ziekenhuis opgenomen, 25 juli overleden. Tijdstip eveneens: 16 over 8 is 20:16, is 2016. Woensdagavond was de herdenkingsdienst en donderdagochtend de crematie. En dan wordt is was, een moeilijke omschakeling.

De vakantie begon dus met vele bezoeken aan het hospice, palliatieve sedatie dat vier dagen duurde, het meemaken dat mijn vader door Engelen opgehaald werd met de gedachten "Engelen, wees goed voor mijn vader". De week van het regelen en afscheid nemen.



Mijn nichtje Susan en neefje Vincent is zo'n vakantie niet gegund en het eerste wat we na de crematie hebben gedaan is samen uit eten geweest en een leuke film in de bios gekeken. Op zaterdag zijn we naar ons favoriet pretpark de Efteling gegaan. De voorspellingen qua weer was niet al te goed. "Laten we toch maar gaan", waren mijn woorden en "laten we het lekker rustig aan doen". Het was een prachtige dag en ondanks dat het druk leek te zijn, was het niet druk. Voor het eerst Chinees in de Efteling gegeten. En we hebben verschillende nieuwe kraampjes qua lekkernij geprobeerd. We kwamen tijd te kort maar genoten van de tijd.



Een paar dagen later zijn we met z'n allen naar Wildlands dierenpark Emmen gegaan. Wat een geweldige park zeg. Als ik midden bij de prairiehonden sta ben ik op mijn best. Bekijken hoe die dieren eten en lopen, hoe ze met elkaar communiceren. Wonderlijk om te zien dat ze los tussen ons liepen. We hebben een jaarkaart genomen en zullen nog vele malen heen gaan.



Maar het weer was kwakkelend, mooi met buien. En omdat mijn broer Peter alweer moest gaan werken, ging Susan op dinsdagavond alweer terug naar moeder ter voorbereiding op haar vakantie richting Polen. Ik heb de 3e week drie dagen op mijn neefje Vincent gepast. Omdat hij gamen zo geweldig vindt, had ik een prachtspel voor hem besteld welke hij uren heeft gespeeld. Hij was er weg van. En in de middag naar oma en samen met oma wat leuks doen.

Week vier en vijf heb ik wat achterstallig onderhoud gedaan, achterstallig huishouding en digitaal opruimen. Om de dag is een uitgebreide verzorgingsdag en in mijn vakantie heb ik daar ruime tijd voor genomen. Bezig zijn met mijn dieren, kijken of ik iets bijzonders zie, kijken wat mijn doelen zijn, kijken of alles ok is. Stof hier, stof daar, even dit opruimen, even dat doen. In de middag ging ik met mijn moeder op pad. Mijn moeder kan nauwelijks lopen en zit ruim een jaar in de ellende. Mijn moeder wilde graag naar een bepaalde winkel, tante bezoeken en een aantal begraafplaatsen bezoeken ter herinnering van de overledenen. Daarnaast heb ik veel tijd besteed aan het programmeren van een tool. Een programma dat mogelijk op mijn werk gebruikt kan worden. Ik kan niet uitgebreid over schrijven omdat iets nieuws is, iets wat een ander kantoor niet heeft. En dag na dag ging het programma beter uitzien. En de kick dat ik de eerste testen deed. Mijn kennis Erik kwam in mijn vakantie nog langs en hij is programmeur. Ik lied wat source codes zien en direct merkte hij op dat ik beter schreef dan menig ervaren programmeur. Tja, dat kan ik zelf niet bepalen omdat ik mijzelf alles aanleer.

Wat heel mooi was, was dat de laatste twee weken de Olympische spelen in Rio waren. Elke dag en avond heb ik gekeken. Vele momenten live meegemaakt. De kick dat het goed ging, de treur dat we net niet goed genoeg waren. Vier jaar geleden heb ik veel met mijn nichtje en neefje gekeken en vandaag dacht ik hoe zou het zijn over vier jaar? Olympische spelen in Tokio. En dat ons kikkerlandje zo goed doet. Behalve zwemmen dan... Zwemmen in het binnenbad bedoel ik dan, want 10 km buiten was top!





Het is ingeval de vreemdste vakantie ooit. Eentje om snel te vergeten. Eentje om niet aan terug te denken. En eentje waarin ik de meeste vliegen gedood hebt. Want Vroomshoop stond dit jaar bekend om de vliegenplaag.



Memento mori