Blog over hamsters

Laatst kreeg ik een hele leuke vraag, namelijk: waarom juist deze vier soorten dwerghamsters en de Syrische hamster als huisdier gehouden worden. Er zijn nog veel meer soorten, waarom worden die niet als huisdier gehouden?

In 1930 gingen wetenschappers op zoek naar een nieuwe hamstersoort om in de laboratorium te gaan gebruiken. Ze wisten van de Syrische hamster, ook wel Goudhamster genoemd, af. Er werd een moeder met kindjes uitgegraven en slechts vier Syrische hamsters hebben dit overleefd. Medio 1930 werden de eerste nakomelingen van gefokt. De wetenschappers vonden de hamsters enorm leuk en ook lief. Ze beten niet. En dat is ook waarom in 1931 exemplaren naar hobbyfokkers zijn gegaan.

Dit geldt ook voor de vier dwerghamstersoorten. De Russische dwerghamster bijt niet. Als verdedigingstactiek houdt hij zich stil. Want hij heeft de uil als vijand. En wanneer hij aangevallen wordt, gaat hij krijsen en gooit hij een rotte eiergeur uit zijn bek. Hij heeft namelijk hiervoor twee liphoekklieren. Roborovski's bijten eveneens niet. Dat hoeven ze in het wild ook niet te doen. Zij rennen gewoon weg. En Chinese dwerghamsters eveneens. Zij bijten niet.

Maar de Campbelli dwerghamster bijt toch wel? De eerste wildkleur exemplaren beten niet heel erg. Afhankelijk van de omgeving waar de Campbelli dwerghamster vandaan komt, bijten ze veel of minder. Of wel zijn ze assertiever of minder assertief. De eerste exemplaren komen uit Mongolië vandaan, waar de Campbelli dwerghamster een veel leuker karakter hebben als het om huisdieren gaat. De in Rusland gehouden laboratorium dieren kwamen uit de Altai gebergte en die zijn vrij agressief qua verdedigen. De argente en albino kleuren zijn in deze lijnen ontstaan. En door hobbyfokkers gekruist met andere lijnen Campbelli dwerghamsters. Dat is de reden dat in de jaren '90 en '00 de Campbelli dwerghamster erg agressief waren en geen leuke huisdieren waren. Nieuwe exemplaren van verschillende laboratoria zijn veel minder agressief. In 2005 heb ik Campbelli wildvang gehad die vrij tam waren en deze ook aan andere hobbyfokkers gegeven. En nu heb ik wederom van wildvang afstammelingen en die zijn vrij tam. Deze exemplaren komen uit omgeving Kazachstan. Ik heb ze van Joep en hij heeft ze van de laboratorium Uni-Halle.

Maar dan is het toch eenvoudig om alle Campbelli kleuren tam te fokken? Dat valt tegen. In 2005 dacht ik dat te doen en heb ik mijn redelijk tamme van wild afkomstige lijnen gekruist met mijn Campbelli's met kleuren, en ik krijg vrij agressieve dieren uit. Zelfs exemplaren die door de lucht sprongen om hun kooi te verdedigen. Tegenwoordig door selectie, maar ook helaas door hybride Campbelli dwerghamsters te fokken, is het karakter stuk milder geworden. En zijn het redelijk leuke huisdieren. Maar wel met een handleiding en dat maakt het minder geschikt voor kinderen.

Andere hamstersoorten zijn veel agressiever en minder tam te maken. En er zijn exemplaren zoals de Korenwolf die je niet als huisdier mag houden. Ze zijn beschermd. Vroeger heb ik Korenwolf die in gevangenschap gefokt waren, gezien. En die werden met ijzeren handschoenen gehanteerd. Een Korenwolf is veel groter dan een Syrische hamster. Ook de tanden.

Leuk om te weten is dat de in Nederland uitgezette Korenwolf gefokt zijn van exemplaren die in deze regio vandaan komen. Ze zijn hier met uitsterven bedreigd. En via uitzetten proberen ze deze soort te redden. Maar ver hier vandaan zijn er genoeg exemplaren. Waarom niet een paar van daar naar hier brengen? Dat is juist om de aanleg van karakter niet te gaan mixen. Want zij kennen een heel ander gebied qua natuur en hebben een ander instinct. Realiseer dat wij dit met Campbelli's wel gedaan hebben, wij hebben verschillende exemplaren uit verschillende gebieden gemengd. Bij het fokken zie je daardoor verschillen in type en bouw, maar dat kan ook in karakter zitten. Blijf daarom altijd op karakter selecteren.