Blog over hamsters

Laatst kreeg ik de vraag wat met mij aan de hand is. Ik was niet op Exoknaag en je kunt merken dat Martin minder tijd besteed aan social media en de websites. Afgelopen jaar is ook veel gebeurd. Veel minder leuke dingen dat bij het leven hoort.

Paar weken geleden had ik de griep te pakken en dit keer niet zomaar een griepje. Het begon al met rugpijn en spierpijn daarvoor. Zaterdag voor Exoknaag 17 april dacht ik het gaat wel weer en ik kan wel naar Exoknaag toe. Maar die zondagochtend stond ik met hoofdpijn en spierpijn op. En ik dacht nee dat wordt hem niet. En ben dus thuis gebleven. Maar goed ook!, want de maandag daarop werd ik behoorlijk ziek. Ik heb totaal zeven nachten koorts gehad waarvan drie nachten met nachtzweten. Ik kende dit woord nog niet!, en het is geen prettig ervaring moet ik zeggen. Anderhalf week geleden ben ik hersteld, maar ben nog steeds niet fit, nog steeds vermoeid en niet vol energie.

Maar zoals ik schreef, minder leuke dingen wat bij het leven hoort. Vorig jaar voor de zomervakantie werd bij mijn moeder borstkanker geconstateerd. Het is net een nachtmerrie waar je dan in terecht komt. Ene moment hoor je dit en ander moment dat. Het leek niet goed te zijn en verschillende onderzoeken waren nodig. De zomervakantie was dan ook eentje van de ene dag in het ziekenhuis en de ander dag een uitje met de kinderen van mijn broer maken. Want die hebben recht op een "normale" vakantie toch? Tegen einde van de zomervakantie is de borst geamputeerd. En na de operatie konden ze pas zeggen dat de lymfe klieren schoon waren en geen uitzaaiingen waren. En bij de operatie bleek de tumor wat kleiner dan ze dachten en op scans gezien te hebben. Eind goed al goed zou je denken?

We waren net thuis van de laatste check in het ziekenhuis en waren net een kop koffie en thee aan het drinken of de dokter belde op. Hij wilde dit niet per brief vertellen. Maar mijn moeder was uitgerold bij de ontlastingsonderzoek. Dat kon onschuldig zijn, maar de kans was groot dat iets aan de hand was. En dan zit je weer in dezelfde molen. Zou het kanker zijn? Nee toch? Gelukkig wees de onderzoeken uit dat het goedaardig was en weggehaald kon worden. Gelukkig!, eind goed al goed zou je denken?

Was dat maar waar! Want tijdens deze periode begon mijn vader wat klachtjes te krijgen bij het eten. Ene dag was er niets aan de hand en ander dag moest hij even wat vaker slikken. Want het eten zakte niet weg. Maar de voornaamste klacht was wat last van maagzuur en boeren. De huisarts gaf eerst wat medicijnen en toen het niet wegging werd een scan gemaakt. Niets te zien en er werd een nieuwe afspraak over zes weken gemaakt. Maar binnen een week begon mijn vader meer slikklachten te krijgen en ik herkende dit. Op aandringen van mij heeft mijn vader gevraagd of acute onderzocht kon worden. Week voor kerst naar het ziekenhuis en hij kreeg een kijkoperatie. De specialist vertelde na het kijken dat er eigenlijk niet zoveel aan de hand was. De slokdarm was geïrriteerd en mijn vader had de juiste medicijnen. Het gaat vanzelf over... Maar er waren wat monsters weggehaald. Telefoontje 23 december. Of wij 24 december naar het ziekenhuis wilde komen. Er was een afspraak weggevallen. En toen kwam het slechte nieuws: het is slokdarmkanker.

Slokdarmkanker is één van de rottigste kankersoorten. Vaak is het uitgezaaid en kan je er niets meer aan doen. Dus weer in de draaimolen van de onderzoeken. Gelukkig vonden ze geen uitzaaiingen anders dan rondom de slokdarm. De tumor leek niet door de wand gedrukt te zijn. Eigenlijk de gunstigste uitslag bij slokdarmkanker. Mijn vader kreeg vijf weken bestraling en chemo. Het maakt de mens ziek, de snel delende cellen worden gedood: nagels en baard groeien dan niet. Kaal was hij al maar ook dat kon nog kaler. De laatste week was hij het beroerdst en zijn conditie was totaal weg. De weken daarvoor kon hij alleen maar vloeibaar eten. De tumor groeide zo hard. Maar na 2 weken na de behandeling met chemo en bestraling zag je ineens weer kleur op de wangen van mijn vader. En ineens merkte hij dat hij weer wat normaals kon eten. En dat doet de mens goed! Maandag 25 april is mijn vader in het ziekenhuis Almelo geopereerd. De slokdarm is voor grotendeel verwijderd en van de maag is een buismaag gemaakt. De operatie ging niet zonder complicaties: klaplong, bloedschommelingen, etc. De specialist was geschrokken. Niet alleen van wat ze hadden gezien, maar ook wat ze mee hadden gemaakt tijdens de operatie.

De eerste dagen na de operatie zag je dat mijn vader het moeilijk had. Geen pijn, maar het was een zware operatie en mijn vader kon niet goed slapen. Elke dag ging iets beter tot een bepaald moment. Benauwd, geen lucht krijgen, het niet meer zien zitten. En de aftakeling vreselijk. Maar ineens, na slechts 1 dag!, kwam er weer kleur. Ongelofelijk snel herstel en mijn vader sprak weer. En toen het bericht: je mag weer naar huis! Maar thuis waren de eerste dagen heel vermoeiend. Mijn vader kan niet echt slapen, wordt gevoed door zo'n stom apparaat dat in de nacht soms uitvalt. Gelukkig is na paar dagen dit apparaat vervangen. Heel langzamerhand begint mijn vader te herstellen gelukkig. Maar we weten nog niet waar de specialisten zo zijn geschrokken tijdens de operatie. Dat horen we nog.

Dit zijn dingen die bij het leven horen en familie is alles. En dan zijn hobbyzaken even bijzaak.