zondag, 14 juni, 2015, 4:54 pm - Andere zaken
Sonia Cavigelli heeft diverse tamme ratten voor haar onderzoek geselecteerd die niet verwant van elkaar waren. Ze heeft een grote bak ingericht met vreemde objecten. Ze heeft deze ratten in deze bak gezet en naar hun gedrag gekeken. Daarna heeft zij tamme ratten die bang waren eruit gehaald en tamme raten die nieuwsgierig waren. Bij deze selectie werd eveneens gekeken welk afstand de tamme rat in deze bak met allerlei voorwerpen gemaakt had. Minder afstand dan bang, veel afstand dan niet bang. Hierna heeft de onderzoekster de tamme ratten gewoon laten leven zonder enige test te doen. En wat bleek. Gemiddeld leefde de niet bange ratten honderd dagen langer.Waardoor zou dat kunnen komen? Volgens Sonia doordat bange ratten meer het hormoon corticosteron aanmaken. Dit is een stof dat ervoor zorgt dat er extra energie beschikbaar komt voor de hersenen en andere belangrijke delen van het lichaam.
Het bijzondere was, dat dit niet kwam doordat de ene groep minder ouderdomsklachten hadden. Het leek erop dat niet bange ratten minder last van de ouderdomsklachten hadden.
Maar.... Het hormoon corticosteron wordt door de bijnieren gemaakt. Een ander onderzoek heeft aangetoond dat huisdieren kleinere bijnieren hebben omdat veelal op karakter geselecteerd wordt. En kleinere bijnieren maken minder stresshormoon corticosteron aan. Dat zou betekenen dat door onze selectie op karakter evenwel ook geselecteerd wordt op het ouder worden van de huisdieren?
Ik geloof er geen bal van!
Bron: Proceedings of the National Academy of Sciences, 8 december 2003