Blog over hamsters

Een nieuwsbericht dat ik erg interessant vind. Omdat ook bij hamsters verondersteld wordt dat zij kleurenblind zijn. Daarnaast heb ik op Facebook een tijd geleden een foto gezien met uitleg wat ik nog wilde delen.

Honden zijn niet kleurenblind, zoals lang werd aangenomen. Dat blijkt uit nieuw wetenschappelijk onderzoek.

Honden zijn in staat om blauw en geel papier van elkaar te onderscheiden. De dieren gaan daarbij niet af op de helderheid, maar op het verschil in kleur tussen het papier.

Lang werd verondersteld dat honden kleurenblind zijn vanwege de vorm van de lichtgevoelige cellen in hun ogen. Maar dat idee blijkt nu definitief onjuist, zo melden Russische onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Current Biology.

Rauw vlees

Bij hun studie confronteerden de onderzoekers honden steeds met twee kleuren papier: lichtblauw en donkerblauw of lichtgeel en donkergeel.

Ze trainden de dieren om één van de twee kleuren te associëren met voedsel door steeds rauw vlees te verstoppen achter dit papier. Dat lukte bij de meeste honden al na drie trainingsrondes.

Vervolgens testten de onderzoekers op een slimme manier of de dieren alleen de helderheid van de kleur (licht of donker) onthielden, of ook de kleur zelf.

Fel

Als een hond bijvoorbeeld getraind was om achter lichtblauw papier te zoeken naar voedsel, werd het dier in een nieuw experiment geconfronteerd met donkerblauw en lichtgeel.

Wanneer de dieren voedsel alleen zouden associëren met de felheid van een kleur, zouden ze in dit geval naar de felste kleur (lichtgeel) lopen. Maar in de meeste gevallen kozen de honden voor de kleur die het dichtst bij lichtblauw lag, namelijk donkerblauw.

Kegeltjes

Amerikaanse onderzoekers van de Universiteit van Washington hadden al eerder aangetoond dat honden beschikken over een netvlies met lichtgevoelige cellen in de vorm van kegeltjes. Mensen kunnen met deze cellen kleuren waarnemen.

Wel beschikken honden slechts over twee soorten kegeltjes in ieder oog, waar menselijke ogen drie typesbevatten. Waarschijnlijk kunnen de dieren daardoor de meeste kleuren wel waarnemen, maar geen rood en oranje, zo meldt nieuwssite Physorg.com.

Bron Nu.nl.

En de foto:


Marthijs van N. gaf de volgende verklaring:

Ten eerste zorgen onze hersenen niet voor dit effect maar de ogen. De hersenen doen hier niets verkeerd om het zo maar even te noemen.
De ogen werken met 'staafjes en plaatjes'. Deze zijn er op licht te registreren. Ze zitten als een soort pixelraster in je ogen en worden individueel in een bepaalde maat geactiveerd door het licht en sturen aan de van de sterkte en de kleur van het licht een signaal door naar de hersenen waardoor jij uiteindelijk 'ziet'.

Wat er hier gebeurd is dat die paaltjes en staafjes moe worden als het ware. Ze worden te lang op de zelfde manier getriggerd. Op het moment dat je na een tijdje weer weg kijkt duurt het even voordat zij zich weer kunnen herstellen en sturen zij nog steeds een signaal door. Zij sturen echter niet meer de kleuren door die je hier op de foto ziet maar de precies de tegenovergestelde kleur! (het negatief; maakt deze foto negatief en je ziet de vrouw ook in kleur).

Waarom gebeurd dit niet op het moment dat je niet staart maar gewoon ergens lang naar kijkt? Als wij kijken focussen we niet op een punt met onze ogen maar trillen zij lichtjes. Zodanig dat wij dan niet merken. dit stelt die staafjes en plaatjes er toe in staat om steeds even te veranderen van status en raken dus op die manier niet moe.

De rode punt op de neus dient overigens puur als focus punt. Mensen zijn zodra ze niet direct weten waar ze op focussen om toch een beetje rond te gaan kijken. Dit focus punt zorgt er puur voor dat mensen makkelijker kunnen blijven staren waardoor het effect vergroot wordt.