Geschiedenis
De Russische dwerghamster is in 1773 voor het eerst beschreven (Pallas, 1773). In de jaren '60 kwam de wetenschapper Dr. Figala naar het Max-Planck-Instituut (West-Duitsland) met twee in het wild gevangen koppels Russische dwerghamsters. Ze waren in omgeving van Omsk te West-Siberië gevangen. Beide koppels kregen nageslacht. Het was de wetenschapper Klaus Hoffmann die bij het observeren van deze dieren ontdekte dat er seizoengebonden veranderingen in lichaamsgewicht en kleur optraden. Hij vond ze voor de wetenschap erg waardevol. Via Klaus Hoffmann zijn de Russische dwerghamsters onder andere wetenschappers verspreid.
In de jaren '70 in Nederland gekomen. Medio de jaren '80 kwamen ze in een dierenprogramma van Martin Gaus op de televisie. Het duurde dan ook niet lang dat de Russische dwerghamster een gewild huisdier werd.
Karakter
Russische dwerghamsters uit het wild zullen niet snel bijten. Ze zijn in tegenstelling tot de wildvang Campbelli dwerghamsters heel erg bang. In het begin was het zo dat wanneer ik bij de kooi stond, ze al begonnen te krijsen. Later werden ze wat rustiger.
Op deze foto is goed te zien dat ze erg bang zijn. Deze exemplaar heeft een spierwitte onderbuik
Uiterlijk
De wildvang exemplaren zijn veel lichter qua gewicht. Ze wegen maar 30-35 gram. Ze zijn niet zo kogelrond zoals we ze als huisdier kennen; ze zien er mager uit.
Eén exemplaar heeft een spierwitte onderbuik. De overige exemplaren hebben juist grijze onderbuiken met witte vlekken. Een aantal hebben witte achtervoetjes en een aantal niet. Hier loopt de drieboog over het achtervoetje heen. Het lijkt erop dat de "umbrous" factor bij wildvang reeds aanwezig is.
Er zijn mensen die denken dat in onze huidige lijn Russen buikvlekken ontstaan zijn. Dit door hierop niet al te goed te selecteren. Maar dit is dus niet waar: de wildvang hebben ook buikvlekken!
Foto's
Klik hier voor meer foto's.
(c) Martin Braak - 2 april 2006