Mense begon me te vertellen dat heel af en toe een blauw geel Russische dwerghamster bij hem geboren werd. Hij heeft er vier eerder gehad, echter die waren nu allemaal al overleden. Kort geleden was nummer vijf geboren. Het betrof een vrouwtje. Alle blauw gelen waren bij hem geboren uit een roodoog x roodoog combinatie. Ze waren vrij steriel, ze kregen nauwelijks jongen. Uit de ouderdieren kwamen ook geen nieuwe blauw gelen.
Brindle vrouwtje
Foto van Mense Bennink, het nestje met een Brindle mannetje.
Hij gaf zijn enige exemplaar aan mij mee. Hij hoopte dat ik het terug kon fokken. Ik was super enthousiast en vond dit geweldig. Ik begon direct te denken over hoe het genetisch zou werken en hoe ik het beste terug kon fokken. Maar al snel liep ik tegen mij rechtlijnig denken aan. Hoe kan een zwartoog geboren worden uit twee roodogen? Deze vraag kon ik voor mij zelf niet beantwoorden.
Thuis aangekomen heb ik het dwerghamstertje direct gekoppeld met een mooie blauwe man. Dit omdat Mense mij had verteld dat de meeste Brindles bij hem uit geel bluefawn waren geboren; dit is genetisch ddpp. De eerste generatie moet alleen maar blauwen opleveren
Daarna ben ik begonnen met een zoektocht naar Brindle. Zo kwam ik een artikel tegen over Brindle Campbelli dwerghamsters geschreven door Linda Price. Zij had af en toe twee gekleurde Campbelli's maar ze kon het zelf niet terug fokken. Ze schreef dat het niet genetisch was. Ik heb haar gemaild en gevraagd wat zij dacht. Zij mailde me terug dat het niet genetisch was en een foutje van de natuur is. De meeste Brindles werden bij haar geboren op het moment dat zij een nieuwe bloedlijn introduceerde in haar eigen lijn. Ook schreef zij dat wanneer ik een Brindle terug zou fokken op een roodoog ik normale kleuren eruit zou krijgen. Goed, wie me kent, weet dat ik behoorlijk eigenwijs kan zijn en gooide haar theorie direct weg als onzin.
Een paar weken later belde Mense me op: "Martin, moet je luisteren! Ik heb weer een Brindle. Dit keer een mannetje. Wil je deze ook hebben?" Wow, nog eentje! Dit gaat helemaal goed komen, dacht ik. Zo kreeg ik van Mense een mannetje Brindle inclusief ouders en broers en zussen. Ik besloot daarom het mannetje terug te koppelen op een zus van hem en van de overige broertjes en zusjes kon ik twee koppels maken. Bij inteelt te plegen moet de kleur snel terug komen.
Het eerste nestje van vrouwtje Brindle x blauw wildkleur leverde 100% blauwen op. M.a.w. het vrouwtje is genetisch geheel blauw (dd). Na dit nestje heb ik haar gekoppeld aan een hele mooie geel wildkleur. En daaruit komen in mijn ogen 100% geel roodogen uit. Immers een Brindle is geboren uit een geel roodoog combinatie en kan alleen maar een dubbele p-gen geërfd hebben. En Linda Price kreeg gelijk! Uit het tweede nestje werden zowel geel roodogen geboren als normale wildkleurtjes. Ik stond voor een raadsel!
Ik heb daarna veel nestjes gefokt. Zowel uit de broer x zus koppels als uit Brindle man x blauw wildkleur geboren uit het nestje van Brindle vrouwtje, kreeg ik geen nieuwe Brindles terug. Ook heb ik diverse keren Brindle vrouwtje gekruist met het Brindle mannetje. Maar ook hieruit werden geen nieuwe Brindles geboren. Ook andere combinaties, zelfs tot en met de 5e generatie, maar geen enkel nieuwe Brindle. Wel had ik af en toe een geel wildkleurtje erbij zitten die een heel klein zwart streepje had. Dit is bekend als Mozaïek. Dit zijn pigmentvlekken die op kunnen treden en die niet genetisch vererven
Brindle man op bejaarde leeftijd
Een odd-eyed
Ik ben net zoals Linda Price tot de conclusie gekomen dat bij dwerghamsters Brindle niet genetisch is. Hoe het werkt, is mij niet helemaal duidelijk. Maar wat er theoretisch gebeurd kan zijn, is dat wij de geel roodogen zo donker mogelijk proberen te fokken. Hierdoor kan het zijn dat het p-gen net iets een andere plaats krijgt, waardoor de kleur aan / uit gaat. We zien tegenwoordig steeds vaker dat geel roodogen pigment vlekken vertonen en dat er exemplaren geboren worden met een odd-eye (= twee kleuren ogen).
Zo zien we maar weer dat de natuur onvoorspelbaar is en dat niet alles zomaar te verklaren valt!
© Martin Braak